Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός πριν συνταξιοδοτηθεί, ανέλαβε μια τελευταία δουλειά. Όταν τελείωσε τον περίμενε μια έκπληξη
Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός αποφάσισε κάποια μέρα να αποσυρθεί, να πάρει τη σύνταξη του και να περάσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ξεκούραστα μαζί με την αγαπημένη του οικογένεια. Η σύνταξη του δεν θα ήταν τόσο ικανοποιητική, όσο θα ήταν αν εργάζονταν για μερικά ακόμα χρόνια, αλλά δεν άντεχε άλλο. Ένιωθε πολύ εξαντλημένος. Σωματικά και ψυχικά.
Όταν το είπε στο αφεντικό του, εκείνος στεναχωρήθηκε πολύ. Ο ηλικιωμένος ήταν ένας από τους πιο αφοσιωμένους και ικανούς ξυλουργούς που είχε και η απώλεια του θα ήταν πολύ σημαντική. Αλλά όσο και αν προσπάθησε να τον μεταπείσει, δεν τα κατάφερε.
Του ζήτησε όμως πριν φύγει να του κάνει μια τελευταία χάρη. Υπήρχε ένα σπίτι που έπρεπε να φτιαχτεί και ο ηλικιωμένος ξυλουργός ήταν ο πιο έμπειρος για να το κατασκευάσει.
Ο ξυλουργός είπε το ναι, ξεκίνησε να το φτιάχνει αλλά με τον καιρό βαρέθηκε. Το μυαλό του δεν ήταν στη δουλειά. Το μυαλό του ήταν στις ξένοιαστες μέρες που θα περνούσε μαζί με την οικογένεια του.
Διάλεξε κακής ποιότητας υλικά και έκανε προχειροδουλειά μόνο και μόνο για να ξεμπερδεύει γρήγορα. Ήταν ένα άδοξο τέλος μιας λαμπρής καριέρας.
Όταν ο ξυλουργός τελείωσε το έργο του, φώναξε το αφεντικό του για να επιθεωρήσει το σπίτι. Εκείνος ήρθε αλλά αντί να δει το σπίτι, τον πλησίασε και του έδωσε συγκινημένος το κλειδί:
“Αυτό είναι το σπίτι σου», του είπε. «Είναι το δώρο μου για σένα για να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά τα χρόνια που στάθηκες δίπλα μου.”
Ο ξυλουργός σοκαρίστηκε! Τι ντροπή! Αν ήξερε ότι φτιάχνει το δικό του σπίτι θα τα είχε κάνει όλα τόσο διαφορετικά.
Έτσι είναι και με τους ανθρώπους. Χτίζουμε τη ζωή μας, μέρα με τη μέρα, χρησιμοποιώντας τις περισσότερες φορές κακής ποιότητας υλικά. Στη συνέχεια, σοκαριζόμαστε όταν συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να ζήσουμε στο σπίτι που φτιάξαμε. Αν μπορούσαμε να το χτίσουμε ξανά από την αρχή, θα το κάναμε τελείως διαφορετικά. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει.
Ο καθένας από εμάς είναι ένας ξυλουργός. Κάθε μέρα χτυπάμε με το σφυρί μια πρόκα, σηκώνουμε ή γκρεμίζουμε ένα τοίχο.
“Η ζωή είναι ένα έργο “φτιάξτο μόνος σου””, έχει πει κάποιος. Με τις επιλογές και τις πράξεις που θα κάνουμε σήμερα, θα φτιάξουμε το σπίτι που θα ζήσουμε αύριο. Για αυτό, ας το κατασκευάσουμε με σύνεση!
Να θυμάστε:
- Να δουλεύετε σαν να μην έχετε ανάγκη τα χρήματα
- Να αγαπάτε σαν να μην πληγωθήκατε ποτέ
- Να χορεύετε όπως όταν δεν σας βλέπει κανείς
“Μπορεί για τον κόσμο να είσαι απλά ένας άνθρωπος, αλλά για έναν άνθρωπο μπορεί να είσαι εσύ ο κόσμος όλος”.