“Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω..”: Το τραγούδι που έκανε ύμνο ο Μητροπάνος δεν ήταν γραμμένο για αυτόν
Το τραγούδι «Θάλασσες» είναι ένα τραγούδι που έχει ταυτιστεί με τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου, αλλά δεν γράφτηκε για αυτόν.
Ο στιχουργός Σαράντης Αλιβιζάτος έγραψε τους στίχους για την Κωνσταντίνα, η οποία ήταν προσωπική του φίλη και του είχε εκμυστηρευτεί ότι αντιμετώπιζε προβλήματα στη σχέση της. Το τραγούδι, μάλιστα, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1987 σε δίσκο που έγραψαν για την Κωνσταντίνα ο Σαράντης Αλιβιζάτος και ο Μάριος Τόκας.
Το 1992 ο συνθέτης αποφάσισε να το συμπεριλάβει στην «Εθνική μας Μοναξιά», προσφέροντας στο τραγούδι μια δεύτερη ευκαιρία και στον Δημήτρη Μητροπάνο το εφαλτήριο για μια σπουδαία δεύτερη καριέρα στη δισκογραφία. Το άλμπουμ αυτό πούλησε περισσότερα από 160.000 αντίτυπα και παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο εμπορικά της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας.
Στις «Θάλασσες», ο Σαράντης Αλιβιζάτος αποδίδει φόρο τιμής στον Μενέλαο Λουντέμη. Ο στίχος «ένα ποτήρι θάνατο θα πιω» είναι εμπνευσμένος από μια δική του φράση.
Λίγο πριν την τελική ηχογράφηση του τραγουδιού, προσέθεσε και ο Μητροπάνος τη δική του στιχουργική πινελιά. Με την άδεια, φυσικά, του στιχουργού, άλλαξε τη φράση «Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις όσα με λόγια δεν σου ‘χω πει» σε «Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις ό,τι με λόγια δεν σου ‘χω πει».
Ο Σαράντης Αλιβιζάτος σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Κωνσταντίνο Παυλικιάνη αποκάλυψε την ιστορια του σπουδαίου αυτού τραγουδιού.
“Το είπε η Κωνσταντίνα κι ήταν γραμμένο για την Κωνσταντίνα. Η Κωνσταντίνα περνούσε κάποια δύσκολη κατάσταση στον δεσμό της, ήμασταν πολύ κοντά, το ζούσα και έγραψα τις «Θάλασσες». Μελετούσα τότε τον Μενέλαο Λουντέμη και έβαλα πάρα πολλά στοιχεία από Λουντέμη μέσα στα τραγούδια μου. Όπως το «Ένα ποτήρι θάλασσα» που είχε γράψει για μια Ηπειρώτισσα γιαγιά που ταξίδευε το παιδί της στα καράβια και η γιαγιά δεν ήξερε τι είναι θάλασσα. Και ζήτησε από κάποιον ένα ποτήρι θάλασσα. Το δοκίμασε κι έφτυσε αλάτι (σ.σ. χαρακτηριστικό είναι το ποίημα-αφιέρωμα στον Λουντέμη που έγραψε ο συνεξόριστός του στη Μακρόνησο Γιάννης Ρίτσος όπου γράφει: «κι η μάνα σου μ’ ένα ποτήρι θάλασσα αλατισμένη…»). Εντάξει, αυτά είναι ποιητικά, δεν μπορείς να τα περάσεις όλα μέσα σ’ ένα τραγούδι. Τότε ήταν η εποχή που συνεργαζόμουνα με τον Μάριο Τόκα και με την Κωνσταντίνα ήμασταν πάντα φίλοι. Εγώ περίμενα αυτό το τραγούδι να γίνει επιτυχία από την Κωνσταντίνα αλλά δεν ακούστηκε τόσο πολύ γιατί μπήκαν μπροστά κάποια άλλα τραγούδια, όπως το «Άγγελέ Μου Και Φονιά» κ.ά. Οι «Θάλασσες» έμειναν πίσω και ήταν σχεδόν άγνωστες. Μέχρι που κάποια στιγμή με πήρε ο Δημήτρης Μητροπάνος τηλέφωνο και μου λέει:
– Θα πω τις «Θάλασσες». Πως θες να το πω; «Μέσα στα μάτια μου να διαβάζεις όσα με λόγια δεν σου ‘χω πει» ή «ό,τι με λόγια δεν σου ‘χω πει»;
– Πες το όπως σου πάει καλά.
Δεν ήταν πρόταση δικιά μας να το πει ο Μητροπάνος. Νομίζω ότι ο Μάκης Μάτσας πρότεινε αυτή την επανεκτέλεση από τον δίσκο της Κωνσταντίνας”.
Οι Θάλασσες από την Κωνσταντίνα
Οι θάλασσες από τον Δημήτρη Μητροπάνο
Στίχοι
Θάλασσεσ μέσα στα μάτια σου θάλασσεσ
Και με ταξίδευεσ σαν το καράβι κι έλεγεσ
Θα σ’ αγαπώ με τα καλοκαίρια
Με τρικυμίεσ και με βροχέσ
Με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια
Θα ονειρεύεσαι ό, τι θεσ
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
Τα καλοκαίρια πεσ μου πώσ μπορώ
Μονάχοσ μου να ζήσω
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
Σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω
Θα βγω να σε ζητήσω
Θάλασσεσ μέσα στα μάτια σου θάλασσεσ
Και με ταξίδευεσ σαν το καράβι κι έλεγεσ
Θα σ’ αγαπώ μη μου συννεφιάζεισ
Σαν αμαρτία και σαν γιορτή
Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεισ
Ό, τι με λόγια δε σου ‘χω πει
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
Τα καλοκαίρια πεσ μου πώσ μπορώ
Μονάχοσ μου να ζήσω
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
Σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω
Θα βγω να σε ζητήσω
Πληροφορίες: ertecho – musicheaven