“Έρωτας Αρχάγγελος”: Πίσω από τους στίχους του τραγουδιού του Μητροπάνου κρύβεται ο πόνος για μια μάνα

“Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου ’λεγες, να ‘σαι ο Διγενής”
Έχουν περάσει 12 χρόνια από εκείνη την ημέρα που σίγησε για πάντα η φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου, ενός εκ των σπουδαιότερων Ελλήνων τραγουδιστών.
Τόσα χρόνια μετά, αλλά τα τραγούδια του μας συγκινούν και μας συντροφεύουν το ίδιο όπως τότε, σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Ένα από αυτά είναι και το «Έρωτας Αρχάγγελος», ένα τραγούδι που τους στίχους του έγραψε ο ποιητής Δημήτρης Λέντζος ενώ την μουσική ο Χρήστος Λεοντής.
Το τραγούδι που ερμήνευσε μοναδικά ο μεγάλος Δημήτρης Μητροπάνος, κρύβει μια συγκινητική ιστορία. Τους στίχους του εμπνεύστηκε ο Δημήτρης Λέντζος όταν η μητέρα του βρισκόταν στο νοσοκομείο, λίγο καιρό πριν φύγει από τη ζωή.
Σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών έχει πει:
“Το έγραψα για τη μητέρα μου, στο νοσοκομείο, πριν πεθάνει από καρκίνο. Τραγουδούσε ωραία η μάνα μου. Το αγαπημένο της ήταν το «να ’χα νεράντζι να ’ριχνα στο πέρα παραθύρι…». Με τρελαίνουν τα δημοτικά τραγούδια.
Οταν οι Αθηναίοι έχασαν τον πόλεμο στη Σικελία, είχαν οικτρό θάνατο εκεί, ελάχιστοι γύρισαν. Τη γλίτωσαν μονάχα όσοι τραγουδάγανε τα τραγούδια του Ευριπίδη. Ετσι είναι το τραγούδι. Σε γλιτώνει, σε λυτρώνει. Είχα πολύ πόνο τότε.
Αυτό το «Μάνα μη με δεις…» που έγραψα είναι όλο το τραγούδι. Σαν να έλεγα «μάνα μη με δεις τώρα που έχω λυγίσει από τον πόνο και τα έχω βάψει όλα μαύρα».
Πονούσα πολύ. Μόνο μια μάνα μπορεί να πει σε έναν γιο να σταθεί όρθιος. Και το έκανε μέσα από αυτό το τραγούδι, εκεί που μου λέει « τη στερνή κουβέντα σου τη θυμάμαι ακόμα, σαν χορεύεις, μου ’λεγες, να σαι ο Διγενής…»
Μονάχα αυτή. Η μάνα. Στα εύκολα, αλλά πολύ περισσότερο στα δύσκολα. Ο ώμος που είναι πάντα εκεί για σένα. Μέχρι να φύγει και να την χάσεις για πάντα..
Το «Έρωτας Αρχάγγελος» ήταν ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του Δημήτρη Μητροπάνου. Τον άγγιζε και αυτός με την σειρά του ερμηνεύοντάς το, μιλούσε στις ψυχές μας.
Στίχοι
Σάββατο χαράματα μπρος στην Αχερουσία
χόρεψα ζεϊμπέκικο πάνω στην φωτιά
βήματα γενέθλια για την αθανασία
κι όλες οι αγάπες μου μία ξενιτιά
Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου ’λεγες, να ‘σαι ο Διγενής
Βλέμματα χαράξανε στις μαύρες τις οθόνες
κι οι τυφλοί προφήτες προδίδουν τους χρησμούς
έρωτας αρχάγγελος σαν τις παλιές εικόνες
κι ο χορός του κόσμου ραγίζει τους αρμούς
Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου ’λεγες, να ‘σαι ο Διγενής
Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε
σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά
τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε
κοίτα αναστήθηκα για δεύτερη φορά
Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου ’λεγες, να ‘σαι ο Διγενής