Αδελφοί Κατσιμίχα: Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις, για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις…
“Για θυμήσου καλά, μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε..” Μη γυρίσεις.. ένα από τα ωραιότερα και πιο συγκινητικά ελληνικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ
Ποιος δεν έχει τραγουδήσει τους στίχους αυτού του υπέροχου τραγουδιού; Ένα τραγούδι με τη δική του ιστορία, που ξεκίνησε να συγκινεί από τη δεκαετία του ’80 και συνεχίζει ακόμα και σήμερα.
Ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας ξεκίνησαν τα πρώτα βήματα της καριέρας τους στα τέλη του ’70 ώσπου τους ανακάλυψε ο Ρασούλης. Μαζί του κυκλοφόρησαν το 1985 τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο “Ζεστά Ποτά”. Το 1989 έρχεται και το άλμπουμ «Απρίλη ψεύτη» μέσα στο οποίο υπήρχε το θαυμάσιο «Μη γυρίσεις».
Οι στίχοι είναι των αδελφών Κατσιμίχα και της Βέτας Μπετίνη, ενώ η μουσική του Τάκη Μπουρμά.
Η Βέτα Μπετίνη, που έφυγε από τη ζωή χτυπημένη από τον καρκίνο, μας συγκίνησε αλλά και μας έκανε να κλάψουμε τόσο ως ηθοποιός, όσο και ως στιχουργός.
Για την συμμετοχή της στο “Μη γυρίσεις” η ίδια είχε αποκαλύψει ότι τα δύο αδέρφια δεν ήθελαν να βάλουν το όνομά της στο βίντεο κλιπ του κομματιού.
«Το όνομά μου το έγραφε στον δίσκο, αλλά εκεί που θα το έβλεπε πολύς κόσμος, στο βιντεοκλίπ, δεν το έγραφε», σημείωνε όποτε γινόταν αναφορά σε αυτή την υπόθεση.
«Ο Μπουρμάς είχε γράψει το τραγούδι και το είχε τραγουδήσει η Κλεοπάτρα, ως demo. Ήταν φίλη με τον Χάρη Κατσιμίχα, το ακούει και τρελαίνεται. Κι έκανε και το άλλο: άλλαξε δύο λέξεις μέσα στο τραγούδι. Αυτό ήταν που με τσάντισε πιο πολύ. Αλλιώς χέστ… εγώ αν θα μπει το όνομά μου στο βίντεο κλιπ. Και πήρε τον μισό στίχο στα δικαιώματα».
Ωστόσο όπως αναφέρει, ο Χάρης Κατσιμίχας την είχε αναζητήσει το 1992 προκειμένου να λύσουν το θέμα και μάλιστα τότε ρύθμισε και τα δικαιώματα στην ΑΕΠΙ, ώστε να τα λαμβάνει η ηθοποιός ακέραια. «Είχε έρθει ο Χάρης και με βρήκε και τα έριχνε σε άλλους, ότι δεν έφταιγε αυτός, ότι έφταιγε ο παραγωγός» σχολίασε η Μπετίνη για εκείνη τη συνάντηση.
“Εγώ πήγα στο Γυάλινο που είχαν εμφανίσεις και καθόμουν πρώτο τραπέζι και δε βγαίνουν να πούνε. Πες και η γυναίκα που έγραψε το στίχο είναι εδώ. Και λέει το αφιερώνω στη Βέτα Μπετίνη. Μου έχουν πει άνθρωποι που ήταν κολλητοί του πως είχε πάθει τέτοια τρέλα με αυτό το τραγούδι που δεν ήθελε να πιστέψει ότι είναι αλλουνού.”
«Για θυμήσου καλά
μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε
Δεν είναι η ανάγκη
Δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα με φέρει
Έχω αντέξει πολλά
Δε με ξέρεις καλά, κανείς δε με ξέρει
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μπαίνω μες στη σκιά,
με τυφλώνει το φως,
μ’ αρρωσταίνουν οι λέξεις
Έχω βαρεθεί
Δε θέλω να εξηγώ
Πρέπει εσύ να διαλέξεις
Όμως στο λέω ξανά
μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις».
