Αρνείται να πληρώσει τον γάμο της θετής του κόρης. Αλλά ο λόγος είναι που έχει σημασία..

Ένας άντρας δημοσίευσε μια προσωπική του ιστορία πρόσφατα στο Reddit. Ήθελε να ρωτήσει αν και άλλοι χρήστες συμφωνούν με την πράξη του. Κάποιοι του έδωσαν δίκιο ενώ κάποιοι άλλοι θεώρησαν την κίνηση του υπερβολική και εγωιστική. Διαβάστε και αποφασίστε μόνοι σας..

“Η θετή μου κόρη παντρεύεται στις 3 Νοεμβρίου. Για τους προηγούμενους έξι μήνες  έχει αφιερώσει όλο το χρόνο της στον προγραμματισμό του γάμου της. Ακριβώς το ίδιο έχει κάνει και η μητέρα της (λέω μητέρα της γιατί δεν είμαστε παντρεμένοι, αν και ζούμε μαζί για πάρα πολλά χρόνια).

Η θετή μου κόρη αποφοίτησε τον περασμένο Δεκέμβριο από το Πανεπιστήμιο. Εγώ πλήρωσα τα δίδακτρα για το Πανεπιστήμιο, αν και πήγε σε δημόσιο. Ακόμη πληρώνω.

Δεν έχει δουλειά, ζει μαζί μας καθ όλη τη διάρκεια της φοίτησης της μέχρι που αποφοίτησε. Όταν τέλειωσε το Λύκειο της αγόρασα ένα αυτοκίνητο για να μπορεί να πηγαίνει καθημερινά στο Πανεπιστήμιο.

Που και που εμφανίζεται στη ζωή της ο εξαφανισμένος βιολογικός της πατέρας. Μόλις τον βλέπει κάνει σαν τρελή. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν συνέβαλε ούτε ένα ευρώ στα έξοδα της εκπαίδευσης και της ανατροφής της (κάτι που θεωρώ ότι είναι αποκλειστικά λάθος της μητέρας της), εξακολουθεί να τον αγαπά και να τον θέλει στη ζωή της. Έρχεται ξαφνικά και μένει μαζί της τόσο, όσο χρειάζεται για να της ραγίσει την καρδιά και να αθετήσει κάθε υπόσχεση που της έχει δώσει.

Η αίθουσα που θα γίνει ο γάμος έχει χωρητικότητα περίπου 250 άτομα. Τους έδωσα έναν κατάλογο με 20 ανθρώπους που θα ήθελα προσωπικά να καλέσω μια και εγώ είμαι αυτός που θα πληρώσω όλα τα έξοδα.

Μου είπαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι θα το φροντίσουν. Έτσι και εγώ είπα σε αυτούς τους 20 ανθρώπους ότι θα τους προσκαλέσω στο γάμο της θετής μου κόρης που θα γίνει στις 3 Νοεμβρίου. Ήθελα να τους προετοιμάσω ώστε να μην κανονίσουν κάτι άλλο εκείνη τη μέρα.

Το Σάββατο που πέρασε είδα έναν από αυτούς τους 20 καλούς μου φίλους και τον ρώτησα αν θα έρθει τελικά στο γάμο. Μου είπε ότι δεν είχε λάβει καμία πρόσκληση. Μου είπε ότι πήρε μια ανακοίνωση, αλλά όχι μια πρόσκληση. Έτυχε να την έχει μαζί του στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του και μου την έδειξε.

Ήταν όντως μια ανακοίνωση και το όνομά μου δεν υπήρχε πουθενά γραμμένο πάνω της. Υπήρχε το όνομα του πατέρα της, της μητέρας της αλλά το δικό μου πουθενά!  

Αυτό προκάλεσε έντονη φιλονικία με τη φίλη μου που έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν έμαθα ότι κανένας από τους 20 φίλους που είχα προτείνει δεν είχε προσκληθεί. Μου δικαιολογήθηκε ότι τους “έκοψε” γιατί δεν χώραγαν.

Νευρίασα αλλά όχι ότι δεν μπορούσα να το ξεπεράσω. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν ότι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι της ζωής μου θα ήταν εκεί.

Άλλα όταν η φίλη μου μου είπε: “Αν κάποιοι καλεσμένοι δεν μπορέσουν τελικά να έρθουν ίσως θα μπορούσαμε να καλέσουμε κάποιους από τους φίλους σου” πραγματικά έγινα έξαλλος. Έτσι κύλισε όλο το Σάββατο. Γεμάτο νεύρα και αντιδικίες.

Χθες, Κυριακή, είχαμε οργανώσει στο σπίτι μας δείπνο στα πεθερικά της θετής μου κόρης και μαντέψτε ποιος ήρθε.. ο “πραγματικός μπαμπάς”!

Όταν το δείπνο τελείωσε η θετή μου κόρη ανακοίνωσε ότι ο “πραγματικός μπαμπάς» θα ήταν αυτός που θα την συνόδευε στην Εκκλησία. Τα λόγια της έγιναν δεκτά με επιφωνήματα χαράς και ενθουσιασμού όπως: “Αυτό είναι υπέροχο” και “Μπράβο σας, πολύ όμορφο”.

Δεν νομίζω ότι έχω νιώσει ποτέ τόσο θυμωμένος αλλά και τόσο απογοητευμένος. Έτρεμα. Χρειάστηκα μερικά δευτερόλεπτα για να βρω ξανά την ψυχραιμία μου. Ειλικρινά δεν ήμουν σίγουρος αν θα ήθελα να κλάψω ή να χτυπήσω τη γροθιά μου στο τραπέζι. Μάλλον και τα δύο.

Μόλις βεβαιώθηκα ότι μπορούσα να μιλήσω ψύχραιμα, σηκώθηκα από την καρέκλα μου και είπα ότι θα ήθελα να κάνω μια πρόποση. Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς τι είπα, αλλά το νόημα ήταν περίπου αυτό:

“Θα ήθελα να κάνω μια πρόποση”.

Ο ήχος των κουταλιών στα ποτήρια αντηχεί ακόμη στα αυτιά μου.

“Ήταν μεγάλη μου χαρά να είμαι μέρος αυτής της οικογένειας τα τελευταία δέκα χρόνια”.

Δέος! Πόσο γλυκό!

“Σε αυτό το σημείο της ζωής μου αισθάνομαι ότι χρωστάω ευγνωμοσύνη στη νύφη και στον γαμπρό, γιατί μου άνοιξαν τα μάτια και μπορώ πλέον να δω κάτι πολύ σημαντικό”.

Με την άκρη του ματιού μου είδα το ζευγάρι να ανταλλάσσει χαμόγελα ευτυχίας.

«Κατάλαβα με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η θέση μου σε αυτή την οικογένεια δεν είναι αυτή που νόμιζα ότι ήταν”.

Μια αχτίδα σύγχυσης και σοκ άρχισε να καλύπτει τα πρόσωπα όλων στο δωμάτιο.

“Αν και κάποτε θεωρούσα τον εαυτό μου ως τον πατριάρχη της οικογένειας, τον άνθρωπο που εμπνέει σεβασμό και βρίσκεται πάντα εκεί σε στιγμές ανάγκης, φαίνεται τελικά ότι μάλλον είμαι το ΑΤΜ, κάτι που είναι καλό για τους λογαριασμούς αλλά όχι για κάτι περισσότερο. Αφού λοιπόν έχω αντικατασταθεί ως οικοδεσπότης, αφού η γνώμη μου δεν μετράει ούτε για τις προσκλήσεις αλλά ούτε και για την τελετή, αποφάσισα να παραιτηθώ και από τις οικονομικές μου υποχρεώσεις και να παραχωρήσω τη θέση μου στον “πραγματικό μπαμπά”. Να ζήσει λοιπόν το ευτυχισμένο ζευγάρι και να έχουν μια όμορφη πορεία στη ζωή τους”.

Τελείωσα το ποτό μου.

«Μπορείτε τώρα όποτε θέλετε σιγά σιγά να αποχωρήσετε”.

Είναι εγωιστικό αυτό; Είναι λογικό να πληρώσω 40-50 χιλιάρικα για ένα γάμο που δεν μπορώ να προσκαλέσω έστω μερικούς καλούς μου φίλους; Για ένα γάμο στον οποίο δεν έχω κανένα λόγο; Τελείωσα με όλα αυτά. Τέλειωσα με την θετή μου κόρη, τελείωσα με την φίλη μου. Μετέφερα όλα τα χρήματα μου από τον κοινό μας λογαριασμό σε ένα προσωπικό μου χθες το βράδυ (Η φίλη μου ποτέ δεν δούλεψε από τη μέρα που μετακόμισε σπίτι μου).  Σήμερα το πρωί, κάλεσα όλους τους προμηθευτές που είχα προπληρώσει να μου επιστρέψουν τα χρήματα μου. Προς το παρόν, φαίνεται πως θα χάσω περίπου 150 που είχα δώσει για τον χώρο της δεξίωσης, αλλά τα υπόλοιπα μάλλον θα τα πάρω όλα”.