Αυτός ο ηλικιωμένος παίρνει πάντα μαζί του τη φωτογραφία της γυναίκας του. Για τον πιο όμορφο λόγο.
Ένας άντρας ανέβασε μερικές μέρες πριν στο reddit δυο φωτογραφίες με αυτή την περιγραφή:
“Περίπου 10 χρόνια πριν, όταν δούλευα στα McDonalds, υπήρχε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που έρχονταν κάθε Κυριακή πρωί. Παράγγελναν από ένα καφέ ντεκαφεϊνέ και ένα μάφιν, ενώ κάποιες μέρες η γυναίκα ζητούσε αυγά με ντομάτες.
Εκείνη την εποχή εργαζόμουν στα McDonalds σαν «υποδοχή». Βασικά η δουλειά μου ήταν να περπατάω στην αίθουσα, να βεβαιώνομαι ότι είναι καθαρή και να ρωτάω τους πελάτες αν υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω γι ‘αυτούς. Οι περισσότεροι πελάτες ζητούσαν απλά και άλλο καφέ ή κάποιου είδους σάλτσα.
Την Κυριακή που είδα για πρώτη φορά τον Μπρετ και την Χάζελ, ήρθαν στο κατάστημα γύρω στις 9 το πρωί και κάθισαν δίπλα σε ένα παράθυρο. Η πρώτη επαφή μαζί τους ήταν σύντομη, αλλά κάθε Κυριακή που τους έβλεπα, γίνονταν όλο και περισσότερο στενότερη.
Περίπου ένα μήνα μετά ρώτησαν τον διευθυντή μου αν μπορώ να κάτσω για λίγο μαζί τους. Εκείνος συμφώνησε και από τότε τους έκανα παρέα την ώρα που έτρωγαν και συζητούσα μαζί τους.
Την περισσότερη ώρα συζητούσαμε με τον Μπρεντ. Είχε μερικές πολύ καλές ιστορίες να μου διηγηθεί για την δεκαετία του ’40, για το πρώτο του αυτοκίνητο, για τον πόλεμο και για το πώς γνώρισε την Χάζελ. Αυτή ήταν μια πολύ όμορφη ιστορία.
Γνωρίστηκαν όταν ήταν και οι δυο 17. Έβγαιναν για ένα μικρό διάστημα αλλά στη συνέχεια χάθηκαν όταν εκείνος έφυγε για τον πόλεμο και εκείνη μετακόμισε με την οικογένειά της.
Όταν ο Μπρετ επέστρεψε από τον πόλεμο, αποφάσισε να ψάξει για να τη βρει. Έψαχνε για 10 ολόκληρα χρόνια χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Όλο αυτό το διάστημα, ποτέ δεν έκανε κάτι με κάποια άλλη κοπέλα. Οι φίλοι του τον αποκαλούσαν τρελό αλλά αυτός τους έλεγε “Ναι, είμαι τρελός από αγάπη”.
Σε ένα ταξίδι του στην Καλιφόρνια, μπήκε σε ένα κουρείο. Εκεί πάνω στην κουβέντα είπε στον κουρέα ότι για δέκα χρόνια ψάχνει ένα κορίτσι που γνώρισε όταν ήταν 17 ετών. Ο κουρέας πήρε το τηλέφωνο και κάλεσε την κόρη του. Ήταν αυτή! Τελικά αποδείχθηκε ότι και η Χάζελ τον αναζητούσε και ότι ούτε εκείνη είχε κάνει κάτι με κάποιον όλο αυτό το διάστημα. Της ζήτησε αμέσως να τον παντρευτεί και από τότε ήταν μαζί για 55 χρόνια.
Μου άρεσε η παρέα τους και ειλικρινά κάθε Κυριακή περίμενα με ανυπομονησία να τους δω στην πόρτα.
Μια Κυριακή πρωί όμως, περίπου 4 μήνες μετά, δεν ήρθαν. Μου φάνηκε φυσιολογικό. Μπορεί κάτι να τους είχε τύχει, σκέφτηκα. Όταν όμως δεν εμφανίστηκαν ούτε την επόμενη Κυριακή, άρχισα πραγματικά να ανησυχώ.
Ήθελα να τους ψάξω, να δω τι συμβαίνει, αλλά δεν ήξερα ούτε τα επώνυμα τους, ούτε την διεύθυνση τους αλλά ούτε και κάποιο τηλέφωνο για να μπορέσω να επικοινωνήσω μαζί τους.
Τρεις εβδομάδες μετά, ήταν Κυριακή πρωί, όταν είδα τον Μπρετ να μπαίνει από την πόρτα. Περίμενα να δω και την Χάζελ πίσω του αλλά μάταια. Ήταν μόνος του. Κάθισε στο τραπέζι που κάθονταν πάντα, έβγαλε από την τσέπη του προσεκτικά μια φωτογραφία της Χάζελ και την τοποθέτησε απαλά πάνω στο τραπέζι. Μου είπε καλημέρα και μου ζήτησε να του φέρω ένα καφέ και ένα μάφιν. Από τώρα και στο εξής θα φέρνεις καφέ μόνο για μένα, μου είπε, γιατί η Χαζελ πέθανε πριν από 3 εβδομάδες.
Κάθισα μαζί του εκείνη την ημέρα, αλλά δεν μιλήσαμε πολύ. Ήταν πολύ σιωπηλός και δεν ήθελα να διακόψω την σιωπή του με ανούσιες κουβέντες. Άλλωστε η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ιδέα τι να πω. Αφού έφυγε, πήγα πίσω στην αποθήκη όπου βάζαμε τα τρόφιμα για να μην με δουν οι πελάτες να κλαίω.
Από τότε, δεν σταμάτησε να έρχεται και να συζητάω μαζί του μέχρι που παραιτήθηκα από την δουλειά. Πριν παραγγείλει, σαν ιεροτελεστία έκανε πάντα το ίδιο πράγμα. Έβγαζε την φωτογραφία της γυναίκας του, την ακουμπούσε απαλά στο τραπέζι και την κοίταζε θλιμμένος. Όταν τον ρώτησα μου είπε ότι έτσι έπαιρνε τη γυναίκα του παντού μαζί του, όπως άλλωστε έκανε τα προηγούμενα 55 χρόνια. Της έλεγε καλημέρα και την φιλούσε κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί.
Θυμάμαι ακόμη μερικές φράσεις που μου είχε πει:
“Ήμουν ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος. Όχι με χρήματα, αλλά με αγάπη”
“Ποτέ δεν είχα μαλώσει με τη σύζυγό μου, απλά είχαμε πολλές συζητήσεις”
“Οι άνθρωποι είναι σαν τα κεριά. Ανά πάσα στιγμή ένα αεράκι μπορεί να τα σβήσει. Έτσι προσπάθησε να απολαύσεις το φως τους όσο είναι αναμμένο”
“Να λες στη σύζυγό σου ότι την αγαπάς κάθε μέρα. Για να βεβαιωθείς ότι δεν το ξέχασες, να την ρωτάς: Σου είπα σήμερα πόσο πολύ σε αγαπάω;”
