Αυτό το σκυλί είχε τόσο τρίχωμα που κανείς δεν θα μπορούσε να πει τι ράτσα είναι… μέχρι που κάποιοι προσφέρθηκαν να βοηθήσουν!
Στις 10 Ιουνίου του 2014, μια ομάδα εθελοντών που περιποιούνται σκύλους επισκέφθηκαν ένα καταφύγιο ζώων στο Τόκιο. Κλήθηκαν από τους υπεύθυνους του καταφυγίου για να προσφέρουν τη βοήθεια τους σε ένα σκυλί που εγκαταλείφθηκε από τον ιδιοκτήτη του και κατέληξε αδέσποτο στους δρόμους. Μόλις το είδαν, έμειναν άφωνοι.
Η γούνα του ήταν τόσο πυκνή, που αδυνατούσαν να διακρίνουν το περίγραμμα του προσώπου και του σώματος του. Το αναμαλλιασμένο και βρώμικο τρίχωμα του είχε μετατραπεί σε ένα δύσκαμπτο χαλί που τύλιγε το σώμα, τα πόδια και το κεφάλι του.
Κανείς δεν ήξερε πόσο καιρό βρίσκονταν σε αυτή την κατάσταση. Θα μπορούσαν να ήταν μήνες, ίσως και χρόνια. Τους ήταν δύσκολο να πιστέψουν ότι κάτω από αυτό το πυκνό τρίχωμα κρύβονταν ένα γλυκύτατο κουτάβι.
Το σκυλί προφανώς είχε παραμεληθεί και κακοποιηθεί από τον ιδιοκτήτη του, πριν αυτός αποφασίσει να το εγκαταλείψει στην τύχη του.
Αρχικά το δύστυχο τετράποδο ήταν ανήσυχο όταν κάποιος προσπαθούσε να το πλησιάσει. Αλλά στη συνέχεια, περιέργως, πιο εγκάρδιο και πιο φιλικό. Πιθανώς κατάλαβε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν σαν τον πρώην ιδιοκτήτη του και ότι προσπαθούσαν να το βοηθήσουν.
Και κάπως έτσι η περιποίηση ξεκίνησε. Χρησιμοποιώντας μια ηλεκτρική ξυριστική μηχανή, αρχικά αφαίρεσαν προσεκτικά την γούνα γύρω από το πρόσωπό του.
Λίγη ώρα αργότερα ο μικρός λαιμός του αποκαλύφθηκε.
Στη συνέχεια, ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί το κάτω μέρος του σώματός του. Το πυκνό και βρώμικο τρίχωμα σύντομα όμως αχρήστευσε την κουρευτική μηχανή.
Έτσι οι εθελοντές αποφάσισαν να συνεχίσουν με ψαλίδια κηπουρικής, από αυτά που χρησιμοποιούνται για κλαδιά δέντρων. Αρκετή ώρα μετά το σώμα του άρχισε να φαίνεται.
Οι groomers εργάστηκαν σκληρά και επίμονα. Μετά το κούρεμα ήρθε η ώρα για το μπάνιο!
Ο σκυλάκος φάνηκε να ευχαριστήθηκε πολύ το νέο του κούρεμα. Δεν σταματούσε να τρέχει και να πηδάει τριγύρω από χαρά.
Αργότερα τον ονόμασαν Τζίντα (που σημαίνει «ασημένιο αγόρι” στα ιαπωνικά) από το χρώμα του τριχώματος του. Είναι τόσο ανακουφιστικό να τον βλέπεις επιτέλους απελευθερωμένο από όλο αυτό το βάρος που κουβαλούσε.
Παραμελώντας και εγκαταλείποντας ένα κατοικίδιο ζώο είναι απλά απαράδεκτο και ασυγχώρητο. Αλλά δυστυχώς, πάρα πολλοί εξακολουθούν να αγνοούν το γεγονός ότι τα σκυλιά είναι και αυτά πλάσματα που αισθάνονται λύπη και πόνο. Ελπίζουμε ότι ο Τζίντα βρήκε την οικογένεια που του αξίζει!
