Ποιος ανέβηκε στο «Τραμ το τελευταίο» και το έκανε τραγούδι; – Το απογείωσε η Μοσχολιού με την ερμηνεία της

Από το 1882 κυκλοφορούσαν στην Αθήνα τραμ με 20 θέσεις που το έσερναν τρία άλογα. Το 1887 αντικαταστάθηκαν με ατμήλατα και το 1908 έγιναν ηλεκτρικά. Το τελευταίο καμπανάκι του τραμ ήχησε στις 16 Οκτωβρίου του 1960.

Το τραγούδι «Το τραμ το τελευταίο» του Αλέκου Σακελλάριου, του Χρήστου Γιαννακόπουλου και του Μιχάλη Σουγιούλ πρωτοερμήνευσε, το 1948, ο Τώνης Μαρούδας με δεύτερη φωνή τον Νίκο Παπαδάκη. Από τότε όμως το έχουν τραγουδήσει πολλοί αλλά η ερμηνεία της Βίκης Μοσχολιού είναι αυτή που ξεχώρισε.

Το τραγούδι ήταν η αρχή μιας καινούργιας σειράς τραγουδιών που ονομάστηκαν «αρχοντορεμπέτικα».

«Το Τραμ το τελευταίο», όταν παρουσιάστηκε, δεν ήταν τραγούδι αλλά ακόμη ένα από τα περίφημα νούμερα της επιθεώρησης «Άνθρωποι, Άνθρωποι». Η υπόθεσή του ήταν η εξής:

Σε κάποια απόμακρη συνοικία της Αθήνας δύο φτωχά ζευγαράκια που τα υποδύονταν ο Νίκος Ρίζος με την Σπεράντζα Βρανά και ο Φιλιππόπουλος με την Άννα Φυλλίδου βγαίνοντας από ένα ταβερνάκι σταματούν ένα ταξί .Οδηγός του ταξί ήταν ο Μίμης Φωτόπουλος

Τα λεφτά δεν τους φτάνουν και κάνουν παζάρια, ο οδηγός όμως ανένδοτος Στο τέλος η μοναδική λύση είναι το τραμ το τελευταίο και τότε ακούγεται και το τραγούδι…

Πως γεννήθηκε το τραγούδι

Ο Σακελλάριος ένα βράδυ άργησε στο σχεδόν καθημερινό ραντεβού του με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, όπου κάθονταν μέχρι τα ξημερώματα κι έγραφαν ασταμάτητα σενάρια και νούμερα για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Ο Σακελλάριος, που έμενε στην οδό Καρόλου, έπρεπε να πάρει ταξί ή το τραμ για να πάει στο σπίτι του Γιαννακόπουλου, στη Σόλωνος.

Όμως τα ταξί εκείνη την εποχή, και ειδικά τα μεσάνυχτα, ήταν δυσεύρετα. Έτσι, η μόνη λύση ήταν το τραμ των 12, το τελευταίο. Ο Σακελλάριος πήρε το τραμ και ύστερα από λίγη ώρα, φτάνοντας στον προορισμό του, είχε σκαρώσει στο μυαλό του ένα από τα νούμερα της επιθεώρησης, που ανέβαινε σε λίγες ημέρες. Ένα απλό, καθημερινό περιστατικό έγινε θεατρικό νούμερο με μεγάλη επιτυχία και αμέσως μετά ένα υπέροχο τραγούδι που χάλασε κόσμο όχι μόνο στην εποχή του, αλλά και για πολλά χρόνια αργότερα..

Στίχοι

Εσούρωσα κι αργήσαμε μα όσο και να φταίω
Περπάτα να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο

Ντράγκα ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα ντρουγκ μες στο βραδάκι
Ντράγκα ντρουγκ το καμπανάκι
Να μάς πάει κούτσα κούτσα στο φτωχό μας το τσαρδάκι

Περνούν πολύ μιζέρικα τα νιάτα μας τα έρμα
Αλλ’ άνοιξε το βήμα σου να φτάσουμε στο τέρμα

Ντράγκα ντρουγκ κι αν βρούμε θέση
Θα στρωθείς και θα σ’ αρέσει
Ντράγκα ντρουγκ κι αν βρούμε θέση
Λίγο απάνω σου να γείρω γιατί έχω γίνει φέσι

Εμείς με τραμ πηγαίνουμε και άλλοι με ταξάρες
Για μας τα ντόρτια κι οι διπλές και γι άλλους οι εξάρες

Ντράγκα ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα ντρουγκ μες στο βραδάκι
Ντράγκα ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα ντρουγκ τι κρίμα που ‘ναι να ‘σαι τόσο φτωχαδάκι

Πηγή: Μια ιστορία , ένα τραγούδι Ηρακλής Ευστρατιάδης, εκδόσεις TOUBIS