«Γέλα κυρία μου»: Το τραγούδι που απέρριψαν Νταλάρας και Κόκοτας και έγινε σουξέ από έναν ηθοποιό

Πικρά το μετάνιωσαν όσοι απέρριψαν το “Γέλα κυρία μου”… καθώς έγινε μια από τις πιο μεγάλες λαϊκές επιτυχίες.

Τόνοι γαρίφαλα και σπασμένα πιάτα στα πόδια ενός αυθεντικού καλλιτέχνη, που έγινε θρύλος τη δεκαετία του ’70 με το τραγούδι του «Γέλα κυρία μου».

Ο Κώστας Καφάσης, ο οποίος την ίδια εποχή ξεχώρισε και ως «το γκαρσόνι Ιωνάθαν», που είχε τη λόξα να γίνει τραγουδιστής, στην τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ «Η γειτονιά μας», κατάφερνε είτε ως ηθοποιός είτε ως τραγουδιστής να κάνει το κοινό να παραληρεί στο πέρασμά του.

Ο Καφάσης γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1942 στο χωριό Κουτσιαρί της Καρδίτσας, όπου μεγάλωσε. Από μικρό παιδάκι το όνειρό του ήταν να γίνει ηθοποιός.

«Από πιτσιρίκι, η μανία μου, το πάθος μου, η αρρώστια μου ήταν να γίνω θεατρίνος. Τα καλοκαίρια μάς επισκέπτονταν στην περιοχή που γεννήθηκα τα λεγόμενα μπουλούκια της εποχής κι εγώ, βλέποντας τους ηθοποιούς, ήθελα να γίνω ένας απ’ αυτούς», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του.

Πράγματι, μόλις τελείωσε το γυμνάσιο στην Καρδίτσα μπήκε στη Δραματική Σχολή και αμέσως ρίχτηκε με τα μούτρα στο θέατρο σε αναζήτηση της τύχης του.

Οι οντισιόν διαδέχονταν η μία την άλλη και το 1965 έκανε το ντεμπούτο του ως ηθοποιός στο Ακροπόλ, και συγκεκριμένα στην επιθεώρηση «Αυλή και πεζοδρόμιο» των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, με πρωταγωνίστρια τη Ρένα Βλαχοπούλου.

Κατάφερε να καθιερωθεί στο θέατρο παίζοντας σε διάφορες θεατρικές δουλειές -μεταξύ αυτών και η θρυλική «Οδός ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι– πλάι σε μεγάλα ονόματα, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Ζωή Λάσκαρη, ο Σωτήρης Μουστάκας, ο Γιώργος Πάντζας, η Νίτσα Μαρούδα, η Σπεράντζα Βρανά, η Καίτη Μπελίντα, και δεκάδες ακόμα αγαπημένοι καλλιτέχνες του θεάτρου. Ομως, τα χρήματα που έπαιρνε ως ηθοποιός ήταν λίγα κι έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά και με το τραγούδι, που επίσης αγαπούσε από μικρός και ήταν αυτοδίδακτος.

«Ο πατέρας μου ήταν δεξιός ψάλτης στην εκκλησία και είχε γνώσεις βυζαντινής μουσικής, αλλά εγώ δεν πήγα σε ωδείο, δεν με δίδαξε κανείς το τραγούδι και δεν έμαθα κάποιο μουσικό όργανο. Στο τραγούδι μπήκα επαγγελματικά στα 31 μου, για τα λεφτά.

Για να καταλάβετε, στο θέατρο έπαιρνα 80 δραχμές, χωρίς τις κρατήσεις, ενώ στο κέντρο το νυχτοκάματο ήταν 100 δραχμές και δεν είχε κρατήσεις» είχε πει ο ίδιος στην ίδια συνέντευξη, ξετυλίγοντας παράλληλα το νήμα της καλλιτεχνικής διαδρομής του μέχρι να κάνει το μεγάλο τραγουδιστικό «μπαμ» με το κομμάτι «Γέλα κυρία μου».

«Δούλεψα έξι χρόνια στο θέατρο και παράλληλα συμμετείχα, με χαρακτηριστικούς ρόλους, σε πάνω από 15 ταινίες, μεταξύ αυτών οι ‟“Μαριχουάνα stop”, “Καλώς ήρθε το δολάριο”, ‟Φίφης, ο αχτύπητος”, ‟“Η κόρη μου η σοσιαλίστρια”, ‟“Το πιο λαμπρό αστέρι” και ‟“Μοντέρνα Σταχτοπούτα”.

Μάλιστα, όταν έπαιζα με την Αλίκη, είχα τόσο τρακ που έχανα τα λόγια μου. Ο λόγος; Τη θαύμαζα πάρα πολύ» είχε παραδεχτεί.

Ο Κώστας Καφάσης δισκογραφικά συνέδεσε το όνομά του κυρίως με τον Κώστα Ψυχογιό, ο οποίος, εκτός από το all time classic «Γέλα κυρία μου», του έγραψε κι άλλες μεγάλες επιτυχίες, που κυρίως κυκλοφόρησαν στην PANVOX και περιλαμβάνονται στους δίσκους του: «Κατάλαβέ με» (1976), «Σκέφτομαι εσένα» (1977), «Σ’ αγαπώ» (1978), «Πώς να φύγω (1979), «Και ποιος φταίει» (1981), «Συνείδησή μου» (1985). Εκτός του τραγουδιού «Γέλα κυρία μου», ο κόσμος αγάπησε και τα «Περίπτωσή μου», «Ψυχή μου, καρδιά μου», «Παράνομοι κι αμαρτωλοί», «Πίνω, πίνω» κ.ά.

Στα τελευταία χρόνια της καριέρας του έκανε επιλεκτικές εμφανίσεις στο σινεμά με αξιόλογους σκηνοθέτες, όπως ο Θόδωρος Μαραγκός.

Στην τηλεόραση τον είδαμε να παίζει στη σειρά του Mega «7 θανάσιμες πεθερές», και συγκεκριμένα στο επεισόδιο με τίτλο «Η Αρβανίτισσα πεθερά», με πρωταγωνίστρια την Υρώ Μανέ. Κοντολογίς, η ιδιαίτερη καλλιτεχνική παρουσία του Κώστα Καφάση έγινε καλτ με το πέρασμα των χρόνων, με αποτέλεσμα ακόμα και οι σημερινοί νέοι, που δεν τον έζησαν στις δόξες του, να ενδιαφέρονται για τα παλιά τραγούδια του. Ανέκαθεν είχε χαμηλό προφίλ και έκανε τη δουλειά του χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Ποτέ δεν επιθυμούσε να μιλάει για προσωπικά θέματα και με τη στάση του απέναντι στους άλλους καλλιτέχνες και στη showbiz γενικότερα φρόντιζε να μην προκαλεί. Εφυγε από τη ζωή διακριτικά, το 2010, «χτυπημένος» από τον καρκίνο, και κηδεύτηκε στη γενέτειρά του.

Ο Κώστας Καφάσης και η αποθέωση με το Γέλα κυρία μου

«Το 1971 άνοιξε η τύχη μου, όταν ο Κώστας Πρετεντέρης με φώναξε για να παίξω στην ξακουστή τηλεοπτική σειρά του, “Η γειτονιά μας”, τον ρόλο ενός σαρδανάπαλου γκαρσονιού, που άρεσε πολύ στο κοινό. Την ίδια εποχή ξεκίνησα να δουλεύω ως τραγουδιστής σε μπουάτ, όπως η Κατακόμβη, και στα τέλη του 1974, σε ένα από τα νυχτερινά μαγαζιά όπου δούλευα, με άκουσε ο Κώστας Ψυχογιός και μου έδωσε το ‟Γέλα κυρία μου”» είχε πει ο ίδιος πριν από χρόνια στην «Espresso», αποκαλύπτοντας μάλιστα ότι το μεγάλο σουξέ που τον καθιέρωσε είχε αρχικά δοθεί στον Γιώργο Νταλάρα και τον Σταμάτη Κόκοτα, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν να το συμπεριλάβουν στη δισκογραφία τους.

«Με κυνηγούσε έναν χρόνο ο Ψυχογιός για να το πω, και ξέρεις γιατί το είπα; Γιατί στην άλλη πλευρά στο 45αρι θα έμπαινε το «Περίπτωση μου αμαρτωλή», που πίστευα ότι θα κάνει επιτυχία» .

Την πρώτη χρονιά της μεταπολίτευσης γίνονταν διαδηλώσεις και συναυλίες, όπου ακούγονταν το σύνθημα «Δώστε τη χούντα στο λαό». Τότε έγινε και η μεγαλύτερη πορεία στη γιορτή του Πολυτεχνείου. Τότε που το πολιτικό τραγούδι ήταν στις δόξες του, ο Καφάσης δέχθηκε να ερμηνεύσει ένας εμφανώς σουξεδιάρικο τραγούδι που ήταν εκτός κλίματος.

Ο Καφάσης το αποθέωσε όχι μόνο με τη ζεστή φωνή του, αλλά και με τη θεατρική ερμηνεία του. Μάλιστα, ο δίσκος αυτός πούλησε 60.000 αντίτυπα σε λίγους μόνο μήνες και ο Κώστας Καφάσης έγινε ένα από τα μεγάλα ονόματα στις ταμπέλες και τις πίστες της νυχτερινής Αθήνας τραγουδώντας πλάι σε καλλιτέχνες, όπως οι Ρίτα Σακελλαρίου, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μαίρη Λίντα, Καίτη Ντάλι.

Μεγάλη ιστορία στη νύχτα έγραψε ο καλλιτέχνης στο κέντρο Φαληρικόν, όπου εμφανιζόταν πλάι στη Σωτηρία Μπέλλου, στον Σπύρο Ζαγοραίο και στη Φωτεινή Μαυράκη. Εξω από το κέντρο, τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα των θαμώνων -που συνωστίζονταν για να τον δουν και να τον ακούσουν- έφταναν μέχρι το στάδιο Καραϊσκάκη!

Επίσης, σε μια συναυλία του σε μαθητικό κοινό, τον Ιανουάριο του ’76, οι φανατικοί θαυμαστές του, ουρλιάζοντας, τον άφησαν σχεδόν γυμνό την ώρα που τραγουδούσε και χρειάστηκε η επέμβαση της Αστυνομίας για να τον φυγαδεύσουν! Ανάμεσα στους τακτικούς θαμώνες των κέντρων όπου τραγουδούσε ήταν και ο Κώστας Πρετεντέρης, ο οποίος ήταν θαυμαστής του.

«Οταν τραγουδούσα, έπαιρνε ένα ποτήρι, καθόταν στην πίστα και με άκουγε» είχε εκμυστηρευτεί ο τραγουδιστής.

«Η κυρία του τραγουδιού «Γέλα κυρία μου» έχει ξεκαρδιστεί περίπου σαράντα χρόνια στο γέλιο, είπε ο Κώστας Καφάσης στον Γιάννη Ξυνόπουλο σε συνέντευξη του, αποκαλύπτοντας διάφορα παράδοξα στοιχεία του τραγουδιού.

Κι όμως το εν λόγω αθάνατο σουξέ έχει τα δικά του παράδοξα και έχει διαγράψει τη δική του πορεία μέσα στον χρόνο. Πρώτον, ενώ είναι ένα τραγούδι που λέγεται από άνδρα προς γυναίκα, δεν είναι λίγες οι φορές που το τραγουδούσαν γυναίκες προς άνδρες και ίσως γι’ αυτό ευθυνόταν και η αποστασιοποιημένη και υπό τη μορφή παρλάτας σε κάποια σημεία ερμηνεία τού (και ηθοποιού) Κώστα Καφάση.

Δεύτερον, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Καφάσης – πάλι στον Ξυνόπουλο -, το τραγούδι αυτό γράφτηκε για τον Γιώργο Νταλάρα και εκείνος το απέρριψε.

«Μετά ο συγχωρεμένος ο Κώστας Ψυχογιός το πήγε στον Κόκοτα, που το απέρριψε και αυτός. Σε μένα ήρθε από τρίτο χέρι το τραγούδι αυτό, και ούτε εγώ το ήθελα. Με κυνηγούσε έναν χρόνο ο Ψυχογιός για να το πω, και ξέρεις γιατί το είπα; Γιατί στην άλλη πλευρά στο 45άρι θα έμπαινε το “Περίπτωσή μου αμαρτωλή”, που πίστευα ότι θα κάνει επιτυχία», αποκάλυπτε τότε.

Και την πρώτη μεταπολιτευτική χρονιά – μέσα σε διαδηλώσεις και συναυλίες με το σύνθημα «Δώστε τη χούντα στον λαό» και με τη μεγαλύτερη πορεία της επετείου του Πολυτεχνείου όλων των εποχών – ο Κώστας Καφάσης ερμήνευσε τελικά το τραγούδι του Κώστα Ψυχογιού που πάντως έγινε σουξέ τα μεταγενέστερα χρόνια και από πολύ νεολαιίστικο ακροατήριο. Είπαμε όμως να σας μιλήσουμε για τα παράδοξα του τραγουδιού. Τρίτον, λοιπόν, είναι το μοναδικό τραγούδι στην ελληνική δισκογραφία όπου ο στιχουργός (ο Κώστας Ψυχογιός) υμνεί τη γυναίκα ως «αετό».

Κι αν αρχικά τα απέρριπταν πετυχημένοι τραγουδιστές, οι στίχοι του έκαναν τη δική τους υπόγεια διαδρομή σε κέντρα και πικ απ. Σε αυτό συνέβαλε η βαθιά εκφραστική φωνή του Κώστα Καφάση που έδωσε μια άλλη διάσταση στον λαϊκό και πονεμένο λόγο του Κώστα Ψυχογιού.