Τέχνες

«Γραψ’ τους στ’ αρχ…σου και πες το» Το είπε το Τρελοκόριτσο και έτσι ο Μπιθικώτσης έγινε τραγουδιστής

advertisement

Το 1955, ο μέχρι τότε μπουζουξής και συνθέτης Γρηγόρης Μπιθικώτσης μελοποιεί τους στίχους του Γιάννη Παπαδόπουλου και κάπως έτσι γεννιέται το θρυλικό “Τρελοκόριτσο”.

Μέχρι εκείνη την νύχτα ο Μπιθικώτσης δεν είχε τραγουδήσει μπροστά σε κοινό. Πως όμως έγινε τραγουδιστής αλλά και ποιο ήταν το Τρελοκόριτσο που για χάρη της γράφτηκε το τραγούδι, το διηγείται ο ίδιος στο βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου «Εν αρχή ην ο Καζαντζίδης», εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2007.

“Εκείνο τον καιρό δουλεύω στη «Ζούγκλα». Μπουζούκι εγώ, κιθάρα ο Γιάννης Παπαδόπουλος, που ήτανε και ο τραγουδιστής μας. Τρελά ερωτευμένος τότε ο Παπαδόπουλος με την Πόλυ Πάνου! Καλός τραγουδιστής της εποχής ο Γιάννης. Να τον λέγαμε σήμερα σαν ποιον; Ο Πασχάλης, ας πούμε. Ο Γιάννης, λοιπόν, είχε γράψει ένα τραγούδι, τα λόγια, για την Πόλυ Πάνου. Το «Τρελοκόριτσο».

Μου λέει: «Μπορείς να γράψεις μουσική σ’ αυτό;». Παίρνω τα λόγια κι αρχίζω να γράφω. Το αφεντικό, ο Καρλής, που έφτιαχνε στραγάλια για το βράδυ, τηγάνι, λαδάκι, νερό, για μεζέ για το πίπερμαν , μ΄ακούει που τραγουδάω το «Τρελοκόριτσο», καθώς το γράφω και μου λέει:

«Εσύ θα το πεις το τραγούδι! Απόψε!».

«Τρελάθηκες;», του λέω.

advertisement

«Εμένα μου ‘χουνε πει να μη μιλάω. να μη βγάζω άχνα». «Εγώ τι σου λέω!».

Και τραγουδάω το «Τρελοκόριτσο» και η μαγκιά από κάτω χαζεύει! Η Πόλυ μάζευε «παραγγελιές». Μες στο ίδιο βράδυ, είκοσι παραγγελιές για το «Τρελοκόριτσο», δύο για τα άλλα τραγούδια. Σκοτωμός! Ζεϊμπέκικο στο ζεϊμπέκικο. Ο ένας μετά τον άλλον -ξέρεις. Γιατί, άμα σηκωνόταν και δεύτερος, γινόταν μακελειό. Αυτό κάθε βράδυ. Και μεγαλώνει και το πάλκο. Εγώ, ο Γιάννης ο Κυριαζής, ο Παπαδόπουλος και ο Χειμώνας.

Μου λέει ο Παπαδόπουλος.

«Ποιος λες να το τραγουδήσει στο δίσκο;».

«Να το δώσουμε στον Καζαντζίδη;», ρωτάω.

«Όχι. Καλύτερα να το δώσουμε στον Τσαουσάκη. Είναι πιο λαικός…» Αλλά το τραγούδι είχε γίνει σουξέ μ’ εμένα! 

Το βλέπει ο Παπαδόπουλος που είχε και εκπομπή στο ράδιο, όπως είχε και ο Τσιτσάνης με τη Νίνου, ο Μητσάκης με τη Χρυσάφη, ο Παπαϊωάννου κ.α. και μου λέει:

«Την Κυριακή θα γράψουμε οι δυό μας. Παπαδόπουλος – Μπιθικώτσης!»

Πήραμε και την Πόλυ, που ο Γιάννης της είχε δώσει το τραγούδι «Πήρα τη στράτα την κακιά» με λόγια του Τσάντα, και βγαίνουμε και στο ράδιο. Πάω την άλλη μέρα στο Μηλιόπουλο και του λέω για το «Τρελοκόριτσο». Δε μου απαντάει. Στέλνει, όμως, το βράδυ στη «Ζούγκλα» μία γραμματέα του και ακούει το τραγούδι. Το κορίτσι παλαβώνει! Το λέει στο Μηλιόπουλο. Κι αυτός με ειδοποιεί να πάω στην εταιρία. Πάω. Είναι εκεί, όμως, ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου και ο Χιώτης. Μόλις βλέπω αυτούς τους τρεις, λέω στο Μηλιόπουλο:

«Δε θα τραγουδήσω, κύριε Μηλιόπουλε. Δε μπορώ με αυτούς τους τρεις μπροστά. Παθαίνω τρακ.».

«Γράψ’ τους στ’ αρχ… σου και μπες στο στούντιο και πες το!»

Μπαίνω, το λέω μια κι έξω και σκίζω, γιατί παίξαμε όπως στο κέντρο. Έτσι έγινα τραγουδιστής. 

Στίχοι

Γεννήθηκες για την καταστροφή
κι ήρθες να γκρεμίσεις μια ζωή,
δε συλλογίστηκες τι πας να κάνεις
μαχαίρι μου ’μπηξες, τρελή θα με πεθάνεις

Και τώρα τρελοκόριτσο γελάς
μα κατά βάθος κλαις και μ’ αγαπάς

Μ’ ένα ποτήρι πίναμε κι οι δυο
τώρα τα ’χεις κάνει ρημαδιό
που με παράτησες χωρίς αιτία
και με ρεζίλεψες σ’ όλη την κοινωνία

Και τώρα τρελοκόριτσο γελάς
μα κατά βάθος κλαις και μ’ αγαπάς

Κουρέλι μου ’χεις κάνει την καρδιά
που μ’ άφησες, σκληρή, κάποια βραδιά
παλάτι σου ’χτισα πάνω στα αστέρια
όμως το γκρέμισαν, τρελή, τα δυο σου χέρια

Και τώρα τρελοκόριτσο γελάς
μα κατά βάθος κλαις και μ’ αγαπάς

advertisement
Back to top button