Πρόσωπα

Δεν θέλω να φύγω: Το παιδί που νίκησε τον καρκίνο και συγκίνησε την Μαριάννα Βαρδινογιάννη

advertisement

Η “σιδηρά” κυρία της κοινωνικής σκηνής της χώρας μας, εξομολογήθηκε μια ιστορία παιδικού καρκίνου που την άγγιξε πολύ με ένα παιδάκι που κατάφερε να παλέψει και να βγει νικητής.

Η συνέντευξη για τον σύλλογο ΕΛΠΙΔΑ

«Η ΕΛΠΙΔΑ γεννήθηκε από την τραγική διαπίστωση πως χάνονταν παιδικές ζωές γιατί πριν από 32 χρόνια στη χώρα μας δεν υπήρχε η υποδομή για την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου ούτε η οικονομική δυνατότητα να φύγουν στο εξωτερικό όλα τα παιδιά που έπασχαν από καρκίνο. Από τη στιγμή που πρώτο-αντίκρισα τα δακρυσμένα μάτια των μητέρων και έζησα την αγωνία τους για τα άρρωστα παιδιά τους, δεν έφευγαν από τη σκέψη μου και την καρδιά μου. Έτσι ξεκινήσαμε με τη δημιουργία της Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», εν συνεχεία με τον Ξενώνα της ΕΛΠΙΔΑΣ, ακολούθησε η δημιουργία του Πρώτου Ογκολογικού Νοσοκομείου για παιδιά στην Ελλάδα και λίγο αργότερα η ίδρυση του Συλλόγου «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ» και της ομώνυμης Τράπεζας Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών.

Χάρη στο έργο αυτό, σώθηκαν και σώζονται χιλιάδες παιδιά από την Ελλάδα και το εξωτερικό με το νοσοκομείο μας να βρίσκεται ανάμεσα στα καλύτερα της Ευρώπης ως «Κέντρο Αριστείας». Στόχος μας είναι 4 στα 4 παιδιά να καταφέρουμε να σώζονται! H αγάπη μου για το παιδί είναι τόσο δυνατή που μετατρέπεται σε… πείσμα! Κι εκεί που οι άλλοι βλέπουν σκοτάδι, εγώ βλέπω φως! Και δεν ησυχάζω μέχρι να λάμψει αυτό το φως στη ζωή των παιδιών!

Γι’αυτό συνεχίζουμε δυναμικά και εντείνουμε τις προσπάθειές μας: μέσα από τις αδελφοποιήσεις με μεγάλα νοσοκομεία του εξωτερικού, με νέες εξατομικευμένες θεραπείες μέσα από το Κέντρο Κυτταρικής και Γονιδιακής Θεραπείας για παιδιά και εφήβους που ιδρύσαμε στο Νοσοκομείο το 2020, ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, με κάθε τρόπο να σταθούμε στο πλευρό κάθε παιδιού που μας χρειάζεται».

Η συγκινητική στιγμή

«Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω ένα μόνο περιστατικό μέσα στα 30 χρόνια της ΕΛΠΙΔΑΣ, κατά τα οποία ήμουν και είμαι πάντα παρούσα. Γνωρίζω τα παιδιά με το μικρό τους όνομα, είμαι στο πλευρό των οικογενειών σε καθημερινή βάση. Το πιο δυνατό συναίσθημα είναι εκείνο που γεμίζει την καρδιά μου κάθε φορά που ένα παιδί φεύγει υγιές από το νοσοκομείο μας και συνεχίζει τη ζωή του! Είναι στιγμές που δύσκολα περιγράφονται με λόγια. Πώς να βάλω σε λέξεις το συναίσθημα που ένιωσα όταν ο Παναγιώτης, το πρώτο μεταμοσχευμένο μας παιδί, παντρεύτηκε και εγώ ήμουν η κουμπάρα; Ή το συναίσθημα που ένιωσα όταν η Έφη, που έχασε το πόδι της δίνοντας τη μάχη ενάντια στον καρκίνο, κατάφερε να γίνει πρωταθλήτρια Ελλάδας στην ξιφασκία με αμαξίδιο και μου παρέδωσε το μετάλλιο της; Ή όταν ο μικρός μου Στέλιος βγαίνοντας από το Νοσοκομείο, μου τηλεφώνησε να με προσκαλέσει στο χωριό του στην Καστοριά δίνοντάς μου ακριβείς οδηγίες πώς να πάω να βρω το σπίτι του; Δεν ξεχνώ μια ημέρα, όταν πρόσφατα βρέθηκα στο Νοσοκομείο μας, που είδα ένα μικρό αγοράκι να κλαίει. Ανήσυχη το πλησίασα για να μάθω τι συμβαίνει και μου εξήγησε πως μόλις είχε λάβει το εξιτήριο για να επιστρέψει στο σπίτι του. “Εγώ όμως δεν θέλω να φύγω από εδώ. Η αγάπη και η στοργή από όλους εδώ με έκαναν να νιώσω πως το Νοσοκομείο αυτό είναι το σπίτι μου!”. Οι στιγμές αυτές είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, βαθιά φυλαγμένος στην καρδιά και στην ψυχή μου».

advertisement

 Η κριτική που έχω δεχτεί

«Όταν ξεκινήσαμε με την ΕΛΠΙΔΑ, πριν από 32 χρόνια, τα πράγματα στη χώρα ήταν εντελώς διαφορετικά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά σχόλια που ακούγονταν για τις “κυρίες με τα σανελάκια και τα ταγιεράκια”, τα οποία όμως ποτέ δεν με έκαναν να το βάλω κάτω. Και η ιστορία απέδειξε πως αυτή η ομάδα γυναικών της ΕΛΠΙΔΑΣ κατάφερε να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία ένα από τα πιο σύγχρονα Νοσοκομεία στην Ευρώπη! Ή θυμάμαι πως όταν χτίζαμε τον Ξενώνα της ΕΛΠΙΔΑΣ για να φιλοξενούμε τις οικογένειες των παιδιών με καρκίνο από την επαρχία, υπήρξε πολύ έντονη αντίδραση από τους περιοίκους. Μάζευαν υπογραφές για να μη γίνει ο Ξενώνας στην περιοχή τους! 20 χρόνια μετά, οι ίδιοι άνθρωποι είναι πια οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του Ξενώνα μας που έχει φιλοξενήσει περισσότερες από 2.000 οικογένειες».

advertisement
Back to top button