Ελλάδα 2024: Ζήτησαν από τον Δημήτρη Αντωνίου να αποδείξει ότι δεν έχει χέρι για να βγάλει διαβατήριο
«Θέλω ένα χαρτί γιατρού που να λέει ότι δεν έχεις δεξί χέρι. Και να γράψει και γιατί δεν έχεις χέρι», είπαν στον Δημήτρη Αντωνίου
Ο γνωστός συγγραφέας και ηθοποιός Δημήτρης Αντωνίου, πριν από 18 χρόνια όταν ήταν ακόμα μαθητής Λυκείου, είχε ένα σοβαρό ατύχημα που από τότε τον έχει καθηλώσει σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Ο 16χρονος τότε Δημήτρης γυρνούσε ένα μεσημέρι από το σχολείο του παρέα με δυο φίλους του όταν ένας οδηγός πίσω τους, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου, ανέβηκε το πεζοδρόμιο και παρέσυρε και τα τρία παιδιά. Τα δύο ήταν πιο τυχερά και γλύτωσαν με ελαφρά τραύματα, ο Δημήτρης όμως όχι. Ένα σοβαρό τραύμα στη σπονδυλική στήλη, τετραπληγία, ακρωτηριασμένο χέρι, 4 μήνες σε κώμα και από εκείνο το μεσημέρι καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καροτσάκι.
Ο Δημήτρης μια από αυτές τις ημέρες θέλησε να πάει στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του για να βγάλει διαβατήριο. Όταν τον πληροφόρησαν ότι δεν υπάρχει πρόσβαση, ούτε σε αυτό αλλά ούτε και σε κανένα άλλο κοντινό, αναγκάστηκε να ταξιδέψει μια απόσταση 1 ώρας και 15 λεπτών για να βρει το κατάλληλο.
Την τραγελαφική συνέχεια που αναδεικνύει τις παθογένειες της Ελληνικής γραφειοκρατίας, την περιγράφει ο ίδιος ο Δημήτρης Αντωνίου σε ανάρτηση που έκανε στο Facebook πριν από 15 ώρες:
«Με ρωτάνε συχνά πως μπορώ να διακωμωδώ καταστάσεις που θα έπρεπε να με εξοργίζουν. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα και να μου πείτε εσείς εάν και πως μπορώ…
Πριν λίγους μήνες χρειάστηκε να βγάλω διαβατήριο. Παίρνω τηλέφωνο το κοντινότερο αστυνομικό τμήμα (Καλαμαριά) να ρωτήσω αν έχω πρόσβαση. Μου λένε όχι. Λέω κάποιο άλλο εδώ κοντά; Μου λένε όχι, κανένα. Και πώς θα βγάλω διαβατήριο, ρωτάω. Θα πας στους Νέους Επιβάτες, μόνο εκεί μπορείς. Ψυχραιμία Δημήτρη, λέω μέσα μου. Ευκαιρία για εκδρομούλα.
Τρώμε κινησούλα και φτάνουμε με τη Βάσια σε 1 ώρα και 15 λεπτά. Όλα καλά Μήτσο, λέω στον εαυτό μου. Η δουλειά σου να γίνει. Και πάω να μπω στο κτήριο. Η ράμπα που θα μου έδινε την πολυπόθητη πρόσβαση είναι μία στενή, απότομη και σκουριασμένη κατασκευή. Με μια περίεργη στροφή που μου έβγαζε το μισό αμαξίδιο στον αέρα. Ψυχραιμία Τζίμη, το χεις.
Κα πράγματι τα καταφέρνω. Επιτέλους ! Ξεκινάω να ψαχνω το αρμόδιο γραφείο. Το ασανσέρ είναι οκ. Πάμεεεεε μητσάρα, τσιρίζω χαρούμενος μέσα μου. Και φτάνω στο γραφείο. Τέλεια.
Ο αστυνόμος είναι σοβαρός και κοιτάει όλα τα έγγραφα που χρειάζονταν. Μετά κοιτάει εμένα. Μετά κοιτάει πάλι τα χαρτιά. Μετά πάλι εμένα. Και μετά μου κάτι τη μαγική ερώτηση
«Πού είναι το δεξί σου χέρι;;»
Μου πέρασαν πολλές απαντήσεις από το νου. Προβάδισμα όμως είχε μία
«Το άφησα στο σπίτι, γιατί μου ζήτησε η μάνα μου ‘’να της δώσω ένα χεράκι’’ με τις δουλειές». Τελικά όμως δίστασα και είπα την αλήθεια.
«Έχασα το χέρι μου πριν χρόνια σε ένα τροχαίο ατύχημα» και με το που τελειώνω την πρόταση, αρχίζω και αγχώνομαι με τη χαζομάρα που είπα. Αν δεν καταλάβει τη μεταφορά και με βάλει πρώτα να κάνω δήλωση για απολεσθέντα;; Αλλά όχι, ευτυχώς το πιασε,
«Στην ταυτότητα σου γιατί έχεις το δεξί σου χέρι;;»
Πείτε την αλήθεια… δεν σας περνάνε και εσάς πολλές απαντήσεις από το μυαλό;;
Εγώ όμως είμαι καλό παιδί και’’ τον λυπήθηκα’’. Του απάντησα ψύχραιμα και ειλικρινά. Αυτός όμως δεν με λυπήθηκε. Έριξε τη βόμβα του
«Θέλω ένα χαρτί γιατρού που να λέει ότι δεν έχεις δεξί χέρι. Και να γράψει και γιατί δεν έχεις χέρι»
Την συνέχεια δεν σας τη λέω, γιατί μια μέρα μπορεί να τα βάλω σε καινούργια παράσταση. Βλέπετε όμως ότι δεν φταίω εγώ, έτσι;; Η ελληνική πραγματικότητα γεννάει την κωμωδία, όχι εγώ
Τα υπόλοιπα θα τα πούμε από κοντά στο θέατρο Σοφούλη
”Στα καλά του καθισμένου 2,5”»
Στο βίντεο που ακολουθεί ο Δημήτρης Αντωνίου μιλά για τις καθημερινές δυσκολίες λόγω της έλλειψης υποδομών στο ACTION 24
