“Η Αρβανιτάκη δεν έκανε ένα τηλεφώνημα να μ’ ευχαριστήσει”: Το μεγάλο παράπονο του Κουγιουμτζή για το “Κόκκινο φουστάνι”
Το “κόκκινο φουστάνι” είναι ένα υπέροχο τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή, σε στίχους Κώστα Κινδύνη, που το έχουμε τραγουδήσει όλοι και το έχουμε χορέψει οι περισσότεροι.
Όταν το 1986 ο Σταύρος Κουγιουμτζής και ο Γιώργος Νταλάρας συνεργάστηκαν στο δίσκο Τρελοί και άγγελοι είχαν ήδη περάσει έντεκα χρόνια από την τελευταία τους συνάντηση και με βάση την προϊστορία τους, οι προσδοκίες για το αποτέλεσμα ήταν πολύ αυξημένες.
Πράγματι, ο δίσκος περιλαμβάνει σημαντικά κομμάτια αλλά όσο περνάει ο χρόνος τόσο γίνεται αντιληπτό ότι την παράσταση “κλέβει” ένα συγκεκριμένο τραγούδι.
Είναι το γνωστό σε όλους μας σήμερα, το “Κόκκινο φουστάνι”, το μοναδικό που τελικά δεν αποδίδει ο Νταλάρας παρά την επιθυμία του συνθέτη.
“Εγώ πίστευα στο τραγούδι, το οποίο άλλωστε θεωρώ αντρικό αλλά ο Γιώργος μου είπε ότι δεν θέλει να τραγουδήσει τσιφτετέλι και κάλεσε την Αρβανιτάκη”, είχε πει τότε ο Σταύρος Κουγιουμτζής που όπως αποκάλυψε στην συνέχεια οι εξελίξεις αφενός τον δικαίωσαν και αφετέρου τον ενόχλησαν.
“Το τραγούδι καθιερώθηκε και νομίζω ότι τελικά και ο Νταλάρας μετάνιωσε που δεν το είπε”.
Και συνεχίζοντας είχε πει στο περιοδικό Echo: “Το κακό είναι ότι πολλοί δεν έμαθαν ότι το τραγούδι είναι στο δίσκο μου και έτσι χάθηκαν πωλήσεις ενώ η Αρβανιτάκη δεν μου έκανε ούτε ένα τηλεφώνημα για να μ’ ευχαριστήσει”.
Το τραγούδι ήταν το μοναδικό στον δίσκο του Γιώργου Νταλάρα “Τρελοί και άγγελοι” που δεν ερμήνευσε ο ίδιος αλλά η Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Στίχοι
Η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ
Κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ
Κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ
Πάμε και
Βάλε το κόκκινο φουστάνι
Εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά
Έλα και μη μετράς την ώρα
Τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά
Που καίνε σαν φωτιά
Τι να μας περιμένει αύριο το πρωί;
Ποιος έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί;
Ποιος έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί;
Βάλε το κόκκινο φουστάνι
Εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά
Έλα και μη μετράς την ώρα
Τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά
Που καίνε σαν φωτιά
