Η ιστορία πίσω από τη φωτογραφία που άλλαξε δύο ζωές προς το καλύτερο..
Μία φωτογραφία, ένα χαμόγελο και δύο ζωές που άλλαξαν προς το καλύτερο χάρη σε ένα κλικ.
Κάποια χρόνια πριν και συγκεκριμένα το 2007, ο Γάλλος φωτογράφος Rehahn επισκέφτηκε το Βιετνάμ ως τουρίστας. Ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά τη χώρα, και 4 χρόνια αργότερα, το 2011, επέστρεψε για να ζήσει μόνιμα στη μικρή πόλη Hoi An και να κυνηγήσει το όνειρό του, να πετύχει στον χώρο της φωτογραφίας.
Το καλοκαίρι εκείνου του έτους γνώρισε την αξιολάτρευτη και ντροπαλή 75χρονη Bui Thi Xong. Οι δύο τους θα γίνονταν, τελικά, ο ένας το διαβατήριο του άλλου για την ευτυχία.
Όταν την είδε, στη Hoi An, o Rehahn τη ρώτησε αν θα τον άφηνε να τη βγάλει μια φωτογραφία. Η Bui Thi Xong δέχτηκε, αλλά επειδή ντρεπόταν λίγο, προσπάθησε αυθόρμητα να καλύψει το πρόσωπό της, τοποθετώντας τα χέρια στο στόμα της, τη στιγμή του κλικ.
Έξι μήνες μετά, το πρώτο βιβλίο φωτογραφίας του Rehahn, με τίτλο Vietnam – Mosaic of Contrasts, κυκλοφόρησε και έγινε ανάρπαστο σε όλο τον κόσμο, εξασφαλίζοντας για τον Γάλλο φωτογράφο διακρίσεις και αναγνωρισιμότητα, πάνω στην οποία έκτισε την αξιοπρόσεκτη καριέρα του.
Η λεπτομέρεια; Στο εξώφυλλο του βιβλίου δέσποζε σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια, η φωτογραφία πορτρέτο της Bui Thi Xong. Ο Rehahn είχε αποφασίσει από την πρώτη στιγμή να τη βάλει στο εξώφυλλο του βιβλίου του, γιατί -όπως είπε- η Bui Thi Xong αντιπροσωπεύει για εκείνον τη χαρά της ζωής, παρά το γήρας και τη φτώχεια.
Της είχε υποσχεθεί, μάλιστα, πως αν το βιβλίο πήγαινε καλά, θα της αγόραζε μια καινούρια βάρκα. Η παλιά της βάρκα τρόμαζε τον κόσμο, οπότε η τουριστική της “επιχείρηση” δεν πήγαινε πολύ καλά.
Μισό χρόνο μετά την πρώτη τους συνάντηση και εκείνο το κλικ, η κυρία Xong ήταν η πιο αναγνωρίσιμη γυναίκα από το Βιετνάμ και το φωτοπορτρέτο της ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο. Η ίδια εμφανίστηκε σε τηλεοπτικές εκπομπές και τελικά απέκτησε την καινούρια βάρκα που της υποσχέθηκε ο Rehahn…
Μάλιστα, εκείνη η ιστορική φωτογραφία αποτέλεσε έμπνευση για τον Γάλλο φωτογράφο ο οποίος παραμένει ερωτευμένος με το Βιετνάμ. Μέσα στο 2015, υπολογίζει να έχει ολοκληρώσει το τελευταίο του πρότζεκτ, με τίτλο “Κρυμμένο χαμόγελο στο Βιετνάμ”, με φωτογραφίες πορτρέτα κατοίκων της χώρας, στην ίδια πόζα με την αυθόρμητη πρώτη πόζα της Bui Thi Xong.
Στόχος του, να αναδείξει όλες τις λεπτομέρειες που δίνουν νόημα σε ένα χαμόγελο, χαρίζοντάς του τη σπουδαιότητά του. Κρύβοντας το στόμα των υποκειμένων του, ο Rehahn αναγκάζει το μάτι του θεατή να επικεντρωθεί στις ρυτίδες, τις γραμμές γύρω από το στόμα, τα μάγουλα που ανασηκώνονται, και τελικά τα μάτια των ανθρώπων, που “δεν αλλάζουν ποτέ, αποκαλύπτοντας τον δικό τους τρόπο ζωής, το δικό τους χαμόγελο”.
