Η πρώτη ηθοποιός στην Επίδαυρο με σύνδρομο down είναι από την Θεσσαλονίκη
Το καλοκαίρι, τo αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, υποδέχτηκε επί σκηνής για πρώτη φορά μια ηθοποιό με σύνδρομο Down. Μια εξαιρετική καλλιτέχνης που έγραψε ιστορία, παίζοντας στον ιερό χώρο του ελληνικού θεάτρου.
Πρόκειται για την δική μας, την Ελληνίδα Λωξάνδρα Λούκας, την «Λωξ», όπως την αποκαλούν χαϊδευτικά φίλοι και συνεργάτες, που έλαμψε στη παραγωγή του ΚΘΒΕ «Τρωάδες» του Ευριπίδη, δίνοντας το παράδειγμα πως τίποτα δεν μπορεί να σε εμποδίσει από το να πετύχεις τους στόχους σου και να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα αν το θέλεις πραγματικά.
Η Λωξάνδρα κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη και είναι κόρη της ηθοποιού Ελένης Δημοπούλου και του Αυστραλού σκηνογράφου, Ρίτσαρντ Άντονι. Έχει λάβει μέρος στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Φουέντε Οβεχούνα» του Λόπε δε Βέγα, που σκηνοθέτησε η μητέρα της, αλλά και σε παραστάσεις της ομάδας «Εν Δυνάμει», μιας θεατρικής κολλεκτίβας νέων καλλιτεχνών αναπήρων. Στην παράσταση “Ερωτευμένα Άλογα” της ομάδας αυτής που παρουσιάστηκε και φέτος στο πλαίσιο της Έλευσις 2023 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης μία πραγματικά συγκλονιστική ερμηνεία.
«Όταν η Λωξάντρα ήταν περίπου 13 ετών, συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει καμία δομή για άτομα με αναπηρία που θέλουν να ασχοληθούν με την τέχνη. Πάντα ονειρευόμουν να δω τη Λωξάντρα να φεύγει το πρωί με έναν σάκο να πάει στην πρόβα ή στο εργαστήρι ζωγραφικής. Πίστευα ότι στο καλλιτεχνικό κομμάτι της ζωής της –και όλων των νέων ανθρώπων με αναπηρία– βρίσκονται κρυμμένοι θησαυροί που δικαιώνουν και την ύπαρξή τους» είπε η Ελένη Δημοπούλου στο Αθηνέα και την Κυβέλη Χατζησήση λίγο πριν από την παράσταση «Ερωτευμένα Άλογα», προσθέτοντας:
«Έτσι δειλά δειλά άρχισα να καλώ φίλους της κόρης μου, άτομα με αναπηρία, και κατάλαβα ότι ο μόνος τρόπος να λειτουργήσει αυτό που είχα στο μυαλό μου είναι με μεικτές ομάδες. Για τη συμπερίληψη, για την αλληλεπίδραση, γιατί θα δημιουργούνταν συγκεκριμένα πρότυπα, γιατί τα άτομα με αναπηρία μέσα στην κοινωνία, εκτός από τη δική τους οικογένεια και το συγγενικό/φιλικό περιβάλλον, δεν συγχρωτίζονται εύκολα με άλλα άτομα».
Στην παράσταση «Τρωάδες» η Λωξάνδρα είναι μια από τις γυναίκες του Χορού. Όπως είπε στη Γεωργία Οικονόμου και το news247 για τη νέα θεατρική εμπειρία της: «Εγώ λυπάμαι πολύ για τον Αστυάνακτα που είναι ένα μωρό και τον σκοτώνουν και που πρέπει να φύγουμε όλες με τις βαλίτσες μας».
Η μητέρα της, σκηνοθέτης Ελένη Δημοπούλου, δημοσίευσε στα social media ένα κείμενο, με το οποίο γνωστοποίησε τη σημασία της παρουσίας της Λωξ στην Επίδαυρο:
«Αγαπημένες φίλες και αγαπημένοι φίλοι, από χθες λαμβάνουμε μηνύματα, τηλεφωνήματα και εισπράττουμε την επιβράβευσή σας για αυτό που έχει καταφέρει η Λωξάνδρα μας.
Εμείς, όμως, τέτοιες “μεγάλες” μέρες που σημαδεύουν τη ζωή μας και μας γεμίζουν συγκίνηση και ελπίδα, σκεφτόμαστε όλες και όλους εσάς. Εσάς που της επιτρέψατε να μην περισσεύει, να μην νιώθει μόνη και απροστάτευτη. Εμείς οι γονείς της και τα αδέλφια της, νιώθουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη για κάθε μία και κάθε έναν από εσάς που την εντάξατε, έστω και λίγο, στη ζωή σας, με όποιον τρόπο μπορούσατε. Όσο κι αν θέλαμε εμείς, η οικογένειά της, δεν θα μπορούσαμε να της δείξουμε τον μεγάλο ΚΟΣΜΟ, όπου ανήκουμε όλες και όλοι αν δεν την συμπεριλαμβάνατε στη ζωή σας.
Έγινε γιατί της το επιτρέψατε. Ευχαριστούμε για όλες τις ευχές και την αγάπη που δεχόμαστε εκ μέρους της Λωξάνδρας και σας τις επιστρέφουμε με ευγνωμοσύνη».
Η Λωξάνδρα που ζωγραφίζει
Η Λωξάνδρα εν μέσω καραντίνας για να γυμναστεί ανεβοκατέβαινε κάθε μέρα τα 110 σκαλιά του νεοκλασικού κτιρίου όπου κατοικεί, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και σχεδόν πάντα σταματούσε να πάρει μια ανάσα μεταξύ 3ου και 4ου ορόφου. Κάπως έτσι σκέφτηκε ότι το κλιμακοστάσιο είναι ο ιδανικός χώρος για να πραγματοποιήσει μια έκθεση ζωγραφικής με πορτρέτα που είχε δημιουργήσει το περασμένο καλοκαίρι.
Με τη βοήθεια της ομάδας «Εν Δυνάμει», μιας κολεκτίβας νέων καλλιτεχνών με και χωρίς αναπηρία, στην οποία είναι μέλος, η Λωξάνδρα Λούκας, έστησε 36 από τα 85 συνολικά πορτρέτα που είχε δημιουργήσει με την τεχνική που ανέπτυξε μαζί με την ηθοποιό και σκηνοθέτρια μητέρα της, Ελένη Δημοπούλου.
«Σκέφτομαι τους φίλους μου και τους ζωγραφίζω, όχι πάντα όμως ίδιους», είχε πει τότε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Λωξάνδρα δείχνοντας το πορτρέτο μιας φίλης της που φοράει χαρακτηριστικά γυαλιά, μιας άλλης με ιδιαίτερα κόκκινα μαλλιά αλλά και μιας άλλης, άγνωστης, την οποία ζωγράφισε να κλαίει …λουλούδια, «γιατί δεν έχει φίλους».
Το project της ονομάστηκε «1000 ΠΡΟΣΩΠΑ – 1000 FACES», από τα πρόσωπα γνωστών και άγνωστων που ζωγράφισε η Λωξάνδρα. Από τότε δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει ποτέ..
Η τηλεοπτική εμφάνιση
«Η Λώξι είναι ένα χαρούμενο παιδί. Ναι, είναι ένα από τα 1000 παιδιά που γεννιούνται με σύνδρομο Down», έχει πει συστήνοντάς μας τη Λωξάνδρα Λούκας ο Σταύρος Θεοδωράκης μέσα από την εκπομπή Πρωταγωνιστές.
Εκεί είχε επιβεβαιώσει την ικανότητά της να αποστηθίζει θεατρικά κείμενα, απαγγέλλοντας ένα απόσπασμα από το «Φουέντε Οβεχούνα»: «Το ορκίζομαι, μόνες μας οι γυναίκες θ’ ατιμάσουμε αυτούς τους τυράννους. Θα πιούμε το αίμα σ’ αυτούς τους προδότες. Κι εσείς καθίστε στη σειρά. Δώστε τα όπλα σε εμάς, αφού στέκεστε ακίνητοι σαν πέτρες, σαν μπρούντζινα αγάλματα».
Η Λωξάνδρα Λούκας δεν είναι ένα παιδί θαύμα, είναι μία γυναίκα που ζει τη ζωή της
«”Δεν είναι ένα παιδί θαύμα, είναι το θαύμα που γίνεται όταν η αναπηρία είναι ενταγμένη μέσα στην καθημερινότητα των άλλων ανθρώπων“», ανέφερε ο Σταύρος Θεοδωράκης πως ήταν τα λόγια της μητέρας της. Ο ίδιος συμπλήρωσε ότι εκτός από το θέατρο, η Λωξάνδρα Λούκας μαγειρεύει, χορεύει και παθιάζεται με τα social media.
Η Λωξάνδρα Λούκας απαντώντας στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου είπε: «Ναι στο Εθνικό, ναι είμαι ηθοποιός». Όπως σημείωσε αυτό που θέλει είναι να την χειροκροτούν κι αυτό ζήτησε κι από τους παρευρισκομένους γύρω της στην εκπομπή.
«Ναι αυτό, αλλά θέλω όλοι να με χειροκροτάνε. Τώρα θέλω, αυτό να κάνουμε», είπε κι όλοι τη χειροκρότησαν.
Ε.. ας της χαρίσουμε και εμείς το δυνατότερο μας χειροκρότημα. Λωξάνδρα, το μέλλον σου ανήκει!
