Λεωφορείον ο Πόθος: Μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών

Ο δημιουργός του κορυφαίου δράματος που σκηνοθέτησε ο Ελία Καζάν, έφυγε από τη ζωή στις 25 Φεβρουαρίου του 1983.
Μία από τις κορυφαίες ταινίες που έχουν γράψει τη δική τους μεγάλη ιστορία στον κινηματογράφο, είναι το δράμα “Λεωφορείο ο Πόθος” του ευρηματικού Αμερικανού συγγραφέα Τένεσι Γουίλιαμς, που γυρίστηκε το 1951.
Το συγκεκριμένο έργο το 1997, δεν έλαβε τυχαία την 45η θέση ως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Ο Στάνλεϋ Κοβάλσκι, ένας άξεστος Πολωνός, δεύτερης γενιάς μετανάστης, και η γυναίκα του Στέλλα, που κατάγεται από ξεπεσμένη εύπορη οικογένεια του Νότου, ζουν στα Ηλύσια Πεδία, μια μίζερη παραποτάμια συνοικία της Νέας Ορλεάνης. Η αδελφή τής Στέλλας, η Μπλανς Ντυμπουά, μια εύθραυστη, στολισμέν, ξεθωριασμένη καλλονή, καταδέχεται να έρθει και να ζητήσει καταφύγιο στο σπίτι του ζεύγους, όπου αρχίζει να ζει πνίγοντας τα προβλήματά της στο ποτό και μιλώντας συνέχεια για το ένδοξο παρελθόν της οικογένειάς της.
Ποιά είναι η περίφημη υπόθεσή του;
Η Μπλάνς (Βίβιαν Λη) είναι μια καθηγήτρια από τις Νότιες Πολιτείες η οποία επισκέπτεται μετά τον πλειστηριασμό της οικογενειακής περιουσίας της την αδελφή της Στέλλα (Κιμ Χάντερ), που ζει με τον άντρα της Στάνλεϋ Κοβάλσκυ (Μάρλον Μπράντο) στη Νέα Ορλεάνη. Ο Κοβάλσκυ, είναι ένας άξεστος Πολωνός, δεύτερης γενιάς μετανάστης και εργάτης ο οποίος αντιμετωπίζεται υποτιμητικά από την Μπλανς, η οποία κατάγεται από ξεπεσμένη εύπορη οικογένεια του Νότου. Η Μπλανς είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη και κάπως υπερβολική. Της αρέσει να τονίζει συνέχεια την ευγενή καταγωγή και την καλή ανατροφή της Μέσα από συγκρούσεις, καθηλώνει την Στέλλα με τον οξύθυμο και επιβλητικό χαρακτήρα του και οδηγούνται σε μία σχέση που κυριαρχείται έντονο πάθος. Με το πέρασμα του χρόνου, διάφορα μυστικά από το παρελθόν αποκαλύπτονται, εντάσεις και ξεσπάσματα προκαλούνται και ξεδιπλώνονται οι πολύπλοκοι χαρακτήρες των ηρώων. Το τέλος είναι αναπόφευκτα ολέθριο.
Η ταινία δέχθηκε τις καλύτερες κριτικές και προτάθηκε για δώδεκα Όσκαρ, λαμβάνοντας συνολικά τέσσερα. Τρία από αυτά ήταν για τις ερμηνείες των Λι, Μάλντεν και Χάντερ. Μέχρι σήμερα, είναι η μοναδική ταινία που έχει λάβει τρία ερμηνευτικά βραβεία κάτι που θεωρείται ρεκόρ. Μαζί με αυτήν, και η ταινία Το Δίκτυο του 1976. Ωστόσο, μόνο ο Μάρλον Μπράντο, δεν τιμήθηκε με βραβείο και το έχασε από τον Χάμφρει Μπόγκαρτ που πρωταγωνιστούσε στην ταινία “Η βασίλισσα της Αφρικής”. Η ταινία έχασε το όσκαρ καλύτερης ταινίας από το “Ένας Αμερικανός στο Παρίσι”.
Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του διακεκριμένου Τένεσι Γουίλιαμς, συγκαταλέγονται τα: “Ξαφνικά, πέρυσι το καλοκαίρι”, “Το γλυκό πουλί της νιότης” και η “Λυσσασμένη Γάτα”.
Ο Μάρλον Μπράντο, με το συνήθως ιδρωμένο τη-σερτ, εκτυφλωτικός μέσα στην πρώιμη ομορφιά του, λανσάρει συγχρόνως το καινούργιο μεταπολεμικό ανδρικό πρότυπο, μακριά από τα καθώς πρέπει πρότυπα των περασμένων γενεών, καθώς είναι προσαρμοσμένο στις συνθήκες και τα όρια μιας καινούργια εποχής, τόσο στα ήθη όσο και στα πρότυπα.
Θα λέγαμε πως το “Λεωφορείο ο Πόθος” με το Μάρλον Μπράντο και ο “Επαναστάτης Χωρίς Αιτία” με τον Τζέημς Ντην, καθόρισαν το ύφος και το στυλ ενός αντρικού προτύπου που ακόμη δεν έχει ξεπεραστεί και επίσης άρχισαν να εξιχνιάζουν το εύρος των προβληματισμών της εποχής που μόλις ξεκινούσε, από τους οποίους κυρίαρχο ρόλο θα έπαιζε η ψυχανάλυση των νέων κοινωνικών ηρώων, στις γενιές που θα ακολουθούσαν.