Μια Ελληνίδα ζωγραφίζει σε φύλλα. Και είναι απίστευτα καλή σε αυτό που κάνει
Ονομάζομαι Όλγα Κοτσιρέα και είμαι συγγραφέας κι αυτοδίδακτη ζωγράφος. Η καλλιτεχνική μου πορεία ξεκίνησε πριν 10 περίπου χρόνια και στο διάστημα αυτών των χρόνων έχω εκθέσει έργα μου σε ομαδικές κι ατομικές εκθέσεις.
Η μεγάλη μου αγάπη για τη φύση είναι η αιτία, που από την αρχή με τράβηξαν κατεξοχήν τα φυσικά υλικά ως μέσο για να εκφραστώ εικαστικά. Πριν 4 χρόνια, ωστόσο, με κέρδισε ολότελα ένα από τα πιο ευάλωτα στη φύση υλικό, το φύλλο.
Δεν είναι εύκολο ως υλικό για να το ζωγραφίζει κάποιος, ούτε είναι όλα τα φύλλα κατάλληλα. Τα πρώτα μου έργα ήταν σε φύλλα της μανόλιας καθώς η σύσταση και το πάχος τους τα κάνει να μη θρυμματίζονται όπως πολλά άλλα, και με μια επεξεργασία διατηρούσαν μόνιμα το σχήμα τους.
Το μικρό τους μέγεθος, ωστόσο, με περιόριζε θεματολογικά και γι’ αυτό το λόγο επέλεξα οριστικά ένα άλλο, επίσης, υπέροχο για το λόγο που το ήθελα και πολύ μεγαλύτερο σε μέγεθος φύλλο, του φίκου. Υπάρχουν αρκετά είδη φίκων με ποικιλία μεγεθών μεταξύ τους και σχημάτων, ενώ αρκετά διατηρούν διάφορα χρώματα καθώς χάνουν την υγρασία τους ή σχηματίζουν σχέδια πάνω τους που μερικές φορές με εμπνέουν θεματικά.
Η πρώτη μου ατομική έκθεση, το 2016, με φύλλα ζωγραφισμένα με ακρυλικά χρώματα ή μεικτή τεχνική, είχε ως περιγραφικό όνομα « Οι Αναμνήσεις των φύλλων», κι ήταν ένα εικαστικό ταξίδι χωρίς γεωγραφικά ή χρονικά όρια ανάμεσα στους κόσμους της λογοτεχνίας, της ιστορίας, του μύθου, του παραμυθιού, της φύσης… Παρόμοια συνεχίζουν να είναι διάφορες οι πηγές έμπνευσής μου, αν κι ομολογώ ότι με ελκύει πολύ αυθόρμητα ως θέμα ο άνθρωπος.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι ένα πρόσωπο που έχει σχηματιστεί ως εικόνα μέσα μου, όταν το ξεκινώ το πρώτο που ζωγραφίζω ολοκληρωμένα είναι το βλέμμα του. Γιατί τα μάτια ενός ανθρώπου είναι σαν ένας καθρέφτης της ψυχής, που συχνά φανερώνει πολλά στους άλλους, τόσο στη ζωή μας όσο και στην τέχνη.
Μπορεί και να ακούγεται παράξενο, αλλά ένας από τους λόγους που αγαπώ τόσο τα φύλλα, είναι επειδή με συνδέουν και με ταξιδεύουν στη φύση κάθε φορά που ζωγραφίζω πάνω τους. Γνωρίζω, όμως, καλά, πως παρόλη την επεξεργασία εξακολουθούν να είναι ευάλωτα.
Η τελική και καθοριστικά προστατευτική από μένα «πινελιά», είναι η ένταξή τους, είτε σε plexiglass κορνίζα που κάνει τα έργα στα φύλλα να μοιάζουν σα να αιωρούνται στον τοίχο, είτε σε κλασσική κορνίζα. Τότε και μόνο τότε έχει ολοκληρωθεί το εικαστικό ταξίδι που κάναμε μαζί, αυτά κι εγώ.
Στοιχεία επικοινωνίας: olgakotsirea@gmail.com
