Μια μαμά εγκατέλειψε το παραμορφωμένο μωρό της σε ένα κουτί παπουτσιών. 17 χρόνια αργότερα το μωρό της συγκίνησε τον κόσμο
Ο Εμμάνουελ Κέλι γεννήθηκε μαζί με τον αδερφό του, Αχμέτ, στο Ιράκ με υποανάπτυκτα άκρα λόγω του πολέμου και των χημικών βομβών που έπεφταν κοντά στην περιοχή τους. Η μαμά τους μόλις κατάλαβε ότι τα μωρά της είχαν γεννηθεί με πρόβλημα αποφάσισε να τα ξεφορτωθεί. Έτσι, τα τοποθέτησε σε κουτιά παπουτσιών και τα άφησε στην άκρη ενός δρόμου.
Για καλή τύχη των παιδιών έτυχε να τα βρει η διευθύντρια της Οργάνωσης Children First Foundation, Μόιρα Κέλι, η οποία και τα υιοθέτησε ενώ αργότερα φρόντισε να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να βελτιωθεί η κατάσταση τους.
“Ήταν σαν να είδα έναν άγγελο, όταν είδα για πρώτη φορά τη μαμά”, εξομολογείται ο Εμμάνουελ που θεωρεί την Κέλι ήρωά του. Και με το δίκιο του.
“Έδωσε μεγάλο αγώνα για να κάνει τη ζωή μας ευκολότερη. Χωρίς αυτήν θα ήμουν ένας άνθρωπος χωρίς ταυτότητα”, συμπληρώνει.
Ο αδερφός του Εμμάνουελ είναι κολυμβητής και μάλιστα έχει εκπροσωπήσει τις ΗΠΑ στους Παραολυμπιακούς αγώνες. Ο ίδιος ο Εμμάνουελ έχει ταλέντο σε κάτι διαφορετικό: Στο τραγούδι.
Έχει μια πολύ όμορφη φωνή κάτι που οδήγησε τον αδερφό του και τη μαμά του να τον πείσουν να δηλώσει συμμετοχή στο X Factor όταν ήταν 17 ετών.
Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε στη συνέχεια ο Εμμάνουελ ανεβαίνει στη σκηνή και συστήνεται στους κριτές και στον κόσμο. Όταν ένας κριτής του ζητάει να πει την ηλικία του, εκείνος απαντά:
“Λοιπόν, δεν είμαι ακριβώς σίγουρος”, και διηγείται την ιστορία του στους αποσβολωμένους κριτές.
Στη συνέχεια τραγουδά το Imagine του Τζον Λένον και όπως μπορείτε να ακούσετε είναι τόσο καλός, ώστε κατάφερε να συγκινήσει όχι μόνο το κοινό, αλλά και τη “σκληρή” κριτική επιτροπή.
Ο ίδιος πάντως δεν θέλει να τον θαυμάζουν για τη γενναιότητά του, αλλά για το ταλέντο του και αυτό που επιθυμεί είναι να κάνει τον κόσμο ευτυχισμένο με το τραγούδι του.
Πάντα χαμογελαστός και αισιόδοξος ο Εμμάνουελ, μήπως πρέπει να αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα για μας, που μιζεριάζουμε και γκρινιάζουμε με τα καθημερινά μας προβλήματα;