Μόνο οι ντόπιοι το ξέρουν: Το διαστημικό τοπίο της Κρήτης που όμοιό του θα βρεις μόνο στην Παταγονία
Είναι ίσως το ομορφότερο και το πιο μυστηριώδες τοπίο που μπορεί να συναντήσει κανείς στην Ελλάδα και μοναδικό σε ολόκληρο το Βόρειο Ημισφαίριο. Μόνο στην Παταγονία θα το αντικρύσεις. Το ακόμη πιο περίεργο; Λίγοι το γνωρίζουν, μόνο οι ντόπιοι και αυτοί δεν το αναδεικνύουν λες και θέλουν να το κρατήσουν για πάντα μυστικό.
Ορεινή Έρημος λέγεται αυτό το τοπίο από άλλο πλανήτη και η άγρια ομορφιά του σε αφήνει άφωνο. Συναισθήματα δέους σε κυριεύουν για αυτό το σπάνιο υπερθέαμα που η φύση χάρισε τόσο γενναιόδωρα στην Κρήτη.
Τα Λευκά Όρη είναι η μεγαλύτερη σε έκταση οροσειρά της Κρήτης. Στην καρδιά της οροσειράς θα βρεις μπροστά σου ένα σεληνιακό υψίπεδο με δεκάδες κορυφές που θυμίζουν κώνους, τους λεγόμενους Σωρούς. Οι κώνοι έχουν κλίση 32 μοιρών και καταλήγουν σε ένα σύμπλεγμα με επίσης πανομοιότυπες λακκούβες. Βλάστηση δεν υπάρχει. Βράχια παντού και ουρανός.
Ωστόσο υπάρχουν πολλά είδη φυτών που προσαρμόστηκαν στο σεληνιακό περιβάλλον και δεν θα τα δείς πουθενά αλλού. Οι βοτανολόγοι πιστεύουν ότι ένα παρόμοιο τοπίο, αν όχι το ίδιο, υπήρχε κατά το μεγαλύτερο τουλάχιστον τμήμα της Πλειστοκαίνου.
Η ψηλότερη κορφή των Λευκών Ορέων είναι οι Πάχνες στα 2453 μέτρα.
Κατεβαίνοντας στα 1.400 μέτρα, θα συναντήσεις τις Μαδάρες τα θερινά βοσκοτόπια των Σφακιανών. Κι εδώ γύμνια. Γι΄ αυτό, άλλωστε ονομάστηκαν έτσι, από το αρχαιοελληνικό μαδαρός που σημαίνει γυμνός.
Θα πρέπει να γνωρίζεις καλά το βουνό για να δοκιμάσεις να το ανέβεις. Όχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν μονοπάτια αλλά και γιατί το έδαφος έχει παντού ρωγμές και βάραθρα έτοιμα να σε καταπιούν για πάντα στα έγκατα της γης αν λίγο δεν προσέξεις.
Ο ευκολότερος τρόπος πρόσβασης στην Ορεινή Έρημο είναι από τον δρόμο της Μαδάρας, όπως αλλιώς λέγονται τα Λευκά Όρη, που ξεκινάει από την Ανώπολη Σφακίων και φτάνει στην καρδιά της ερήμου.
Τον ίδιο δρόμο χρησιμοποιούν και οι Μαδαρίτες βοσκοί για να φτάσουν στα μιτάτα τους, τα «πρωτόγονα» πέτρινα τυροκομεία δίπλα στις μάντρες που αρμέγουν τα κοπάδια τους το καλοκαίρι και παράγουν τη μοναδική γραβιέρα. Το τυρί ωριμάζει σε σχισμές ή σπηλιές. Όταν συγκεντρωθούν αρκετές ποσότητες τυριού και δεν υπάρχει δρόμος για την επιστροφή, το τυρί μεταφέρεται με μουλάρια στην Ανώπολη.