Νοσταλγία.. Τα αυτοκίνητα που οδηγούσαν οι Έλληνες πριν από 50 χρόνια
Πώς ήταν διαμορφωμένος ο κόσμος του αυτοκινήτου στην Ελλάδα του 1967; Τι πληρώναμε για να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο πριν από 50 χρόνια;
To Σαλόνι της Γενεύης του 1967 είχε μια σταρ που προκάλεσε αναταραχή. Και δεν ήρθε από μια εταιρεία μαζικής παραγωγής, αλλά από μια εταιρεία σούπερκαρ.
Η Lamborghini Marzal με τις διάφανες πόρτες «φτερά γλάρου» του Marcello Gandini σε σχέδιο του Bertoneπροκάλεσε μεγάλη έκπληξη στο 37ο Σαλόνι της Γενεύης, όπου άλλοι 1.115 εκθέτες παρουσίασαν τα προϊόντα τους.
Ποια όμως αυτοκίνητα παρουσιάστηκαν εκείνη τη χρονιά και πώς διαμορφωνόταν το παγκόσμιο και ελληνικό τοπίο της αυτοκίνησης –και όχι μόνο;
Η αλήθεια είναι ότι συνολικά κυκλοφόρησαν 39 νέα μοντέλα με τα πιο σημαντικά από αυτά να είναι: Alfa Romeo Montreal (πρωτότυπο), Aston martin DBS, Chevrolet Camaro, Chevrolet Corvette C3, Citroën Dyane, Daff 33 και 55, Dino 206GT, FIAT 125, Ford Escort, NSU Ro80, Opel Commodore, Pontiac Firebird, SAAB 99, Simca 1100,Suzuki Fronte και Toyota 2000GT. Φυσικά, πολλά από αυτά ήταν όνειρο θερινής νυκτός για την Ελλάδα του 1967 που με το βασικό μισθό στις 3.500 δραχμές, χρειαζόσουν τουλάχιστον 20 από αυτούς για να αγοράσεις ένα μικρό αυτοκινητάκι και τουλάχιστον 30 για ένα οικογενειακό 1.600άρι.
Σε μια Ελλάδα που προφανώς δεν θα ασχοληθούμε με την πολιτική αναταραχή της περιόδου, το βιοτικό επίπεδο ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Αλλά επιδερμικά με την επικοινωνία και περισσότερο με τα αυτοκίνητα. Και σε αυτούς τους τομείς, η Ελλάδα εκείνης της εποχής βρισκόταν σε ένα άλλο μήκος κύματος από τη σημερινή.
Ο κόσμος λοιπόν έλεγε τη διαφήμιση ρεκλάμα και αυτές προσέγγιζαν το κοινό με έντονη «πολυλογία», ως εκ τούτου έμφαση στο κείμενο –ελλείψει και της τηλεόρασης. Έτσι θα βούρτσιζες τα δόντια σου με Σινιάλ (sic) αφού προηγουμένως είχες διαβάσει καμιά 100στή λέξεις για τι κάνουν οι κόκκινες ρίγες με την Εξαχλωροφέν (ξανά-sic).
O κόσμος έραβε ρούχα, αγοράζοντας υφάσματα από αποθήκες που προμήθευε το εργοστάσιο Λαναρά-Κυρτσή. Οι γυναίκες φρόντιζαν το δέρμα τους με προϊόντα Tokalon και Σερκ. Φυσικά, το Παλλάς ήταν το «ευγενικότερο ελληνικό σιγαρέττο», αν και ο Άσσος ήταν αυτός που «είχε παντού μόνο φίλους». Τα παιδιά «αγαπούσαν σαν το παιχνίδι τους» το Carnation, «το πιο ευκολοχώνευτο γάλα». Kαι οι άνδρες αγόραζαν πουκάμισα «Courtelle» σε 11 θαυμάσια χρώματα της πλεκτοβιομηχανίας Τσιροζίδη και από τα καταστήματα Βάρδας-Αναγνωστόπουλος και τον Triconov. Και για να μην τα πολυλογούμε, η Grundig μας παρότρυνε να αγοράσουμε τις δικές της τηλεοράσεις που ήταν οι μόνες με «Monomat».
Στην επικοινωνία του αυτοκινήτου, οι Αδελφοί Πανά μας έλεγαν ότι το VW 1200 και συνάμα το νέο κατόρθωμα της Volkswagenwerk είναι ότι «κανένας άλλος δεν μπορούσε να προσφέρει ένα τόσο καλό αυτοκίνητο σε μια τόσο χαμηλή τιμή». Που δεν ήταν ακριβές, μιας και ο μικρότερος Σκαραβαίος κόστιζε 74.900 δρχ, ενώ αν ήθελες τον 1.300άρη έπρεπε να δώσεις 1.500 παραπάνω. Για το πιο φθηνό πάντως έπρεπε να εμπιστευτείς τα ελληνικά χέρια και τον Δημητριάδη. Με ένα τρίκυκλο αυτοκινητάκι Attica 200 της Βιοπλαστίκ ΑΕ, αναβαθμιζόσουν έναντι μιας βέσπας, έναντι 35.800 ευρώ (χωρίς εισφορά). Αλλιώς έπαιρνες FIAT 600D ή Zastava 750 έναντι 67 χιλιάδων δραχμών.
