Ενημέρωση

Περίμεναν 40 λεπτά τη Μενεγάκη και πέταξαν τον Αντώνη στη θάλασσα να πνιγεί

advertisement

Η απίστευτη υποκρισία της ναυτιλιακής εταιρείας – Τι συνέβη το 2015 με τη γνωστή τηλεπαρουσιάστρια

Ήταν Ιούνιος του 2015 όταν το πλοίο της Blue Star Ferries, που εκτελούσε το δρομολόγιο Ραφήνα – Άνδρος, σήκωνε άγκυρα για να σαλπάρει στην ώρα του. Κάτι όμως συνέβη και το καράβι παρέμεινε δεμένο στον ντόκο για τουλάχιστον 30 λεπτά. Η γνωστή τηλεπαρουσιάστρια Ελένη Μενεγάκη είχε ειδοποιήσει πως θα καθυστερούσε και ο καπετάνιος αποφάσισε προφανώς να περιμένει την παρουσιάστρια. Μαζί με το πλοίο ωστόσο περίμεναν υπομονετικά και οι επιβάτες. Η Ελένη Μενεγάκη έφτασε, επιβιβάστηκε και το πλοίο αναχώρησε από τη Ραφήνα για να εκτελέσει το δρομολόγιό του και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Δύο χρόνια αργότερα, το ίδιο περιστατικό, με τους ίδιους πρωταγωνιστές συνέβη με το δρομολόγιο από Άνδρο προς Ραφήνα. Η Μενεγάκη ήταν και πάλι καθυστερημένη. Αυτή τη φορά ίσως το παράκανε. Άργησε 1,5 ολόκληρη ώρα. Επισημαίνεται, όσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση, πως το αρμόδιο ταξιδιωτικό πρακτορείο στη Άνδρο είχε διαψεύσει το σκέλος που αφορούσε την κυρία Μενεγάκη.

Τα χρόνια πέρασαν, οι εταιρείες έμειναν οι ίδιες. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία εξακολουθεί να είναι η ίδια. Είμαστε στο 2023, Σεπτέμβριο μήνα. Τρία μέλη του πληρώματος, το ένα μάλιστα με καθήκοντα αξιωματικού καταστρώματος, σπρώχνουν με βαρβαρότητα ένα 36χρονο νέο άνδρα, τον Αντώνη Καρυώτη και τον ρίχνουν στη θάλασσα την ώρα που σαλπάρει το «Blue Horizon» από τον Πειραιά για την Κρήτη. Ο Αντώνης Καρυώτης πνίγεται μέσα στη δίνη που προκάλεσαν οι προπέλες του σκάφους όταν αυτό αποσπάστηκε από τον ντόγκο.

Ο Αντώνης Καρυώτης είχε κόψει εισιτήριο. Είχε προφανώς καθυστερήσει λίγο. Όμως, δεν ήταν βλέπετε τηλεστάρ, ούτε επώνυμος. Ήταν ένα φτωχό παιδί, μιας πολυμελούς οικογένειας από το Λασίθι της Κρήτης, που ζούσε από δουλειές του ποδαριού, εδώ και εκεί, για να τα βγάζει πέρα.

advertisement

Εκ των υστέρων, η ιδιοκτήτρια εταιρεία Attica Group εξέδωσε ανακοίνωση 29 λέξεων για να εκφράσει «την οδύνη της για το περιστατικό». Την οδύνη του εξέφρασε με ανακοίνωσή του και ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.

Συνηθισμένη αυτή η τακτική της εταιρείας

Πριν ακριβώς από έναν μήνα, διαβάζουμε στο Διαδίκτυο μια κριτική που αναρτήθηκε για τις πρακτικές της εταιρείας αυτής στα διάφορα λιμάνια:

Επιβάτες διπλανού πλοίου μάρτυρες στο περιστατικό της Τρίτης:

«Είναι δολοφονία», λέει ο αδερφός του

Ο ένας εκ των αδελφών του 36χρονου, ο οποίος ενημερώθηκε για τον τραγικό θάνατο του Αντώνη νωρίς το πρωί της Τετάρτης, δεν άντεξε στο άκουσμα της είδησης και λύγισε, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται.

Μιλώντας στο creta24, ο Νίκος Καρυώτης -ένα από τα άλλα αδέρφια του άτυχου 36χρονου- ανέφερε τα εξής: «Τον αγαπούσε όλος ο κόσμος, όλος ο Άγιος Νικόλαος κι αυτό δεν είναι υπερβολή. Ρωτήστε όποιον θέλετε για τον αδερφό μου».

«Ο αδερφός μου» συνεχίζει ο Νίκος, «ήταν ένα παιδί που βοηθούσε τους πάντες. Δεν είχε σταθερή δουλειά, δεν είχε μάθει κάποια τέχνη, δεν είχε σπουδάσει, αλλά αγαπούσε τους πάντες και τους βοηθούσε».

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο αδερφός του είχε πάει ταξίδι για να δει φίλους του στην Αθήνα. «Ταξίδευε συχνά στην Αθήνα για να δει τους φίλους του. Αποκλείεται να μην είχε εισιτήριο. Πάντα πριν ξεκινήσει από την Κρήτη, είχε κόψει και το εισιτήριο της επιστροφής. Οι Λιμενικοί μου είπαν ότι είχε λίγα ψιλά πάνω του, είχε αγοράσει εισιτήριο, πιστεύω». Ο ίδιος ενημερώθηκε στις 3 τα ξημερώματα για το απίστευτο περιστατικό από έναν λιμενικό στον Άγιο Νικόλαο. «Δεν ξέρουμε κάτι άλλο περιμένουμε κι εμείς ενημέρωση».

Αναφορικά με τα βίντεο που είδαν το φως της δημοσιότητας ο αδερφός του 36χρονου ανέφερε ότι τα είδε. «Αυτό είναι έγκλημα, είναι δολοφονία», δήλωσε.

Η συγκλονιστική ανάρτηση για τον 36χρονο

Ένας άνθρωπος που γνώριζε τον άτυχο Αντώνη, προχώρησε σε μία συγκλονιστική ανάρτηση για τον άδικο χαμό του 36χρονου στο λιμάνι του Πειραιά.

Στην ανάρτησή του έγραψε:

«Ο Αντώνης Κ. έζησε 36 δύσκολα χρόνια στις εργατικές κατοικίες στον Άγιο Νικόλαο μαζί με τη μητέρα του και τα δυο του αδέρφια…

Χωρίς δουλειά και αυτό που αποκαλούν στις μέρες μας potential βοηθούσε όποιον του το ζητούσε με αντάλλαγμα ένα χαρτζιλίκι ή λίγα τρόφιμα για το σπίτι…

Χωρίς άλλα εισοδήματα από τη μέρα που έχασε τη μητέρα του σε μια ζωή που για τους περισσότερους θα φάνταζε σωστός Γολγοθάς, ο ίδιος συνέχισε να καβαλάει το ποδήλατο του και να παλεύει για μια χούφτα ευρώ ή λίγες μπουκιές φαγητό πάντα με ένα ανεξήγητο πολλές φορές χαμόγελο…

Σε έναν κόσμο σκληρό που απορρίπτει εύκολα περιθωριοποιεί και πολλές φορές στιγματίζει το διαφορετικό πλήρωσε με τη ζωή του μια αργοπορία να επιβιβαστεί στο καταραμένο εκείνο πλοίο χθες το βράδυ στον Πειραιά…

Ο Αντώνης που αξίζει να σημειωθεί πως είχε εκδώσει κανονικά εισιτήριο (δεν ευσταθούν όλες εκείνες οι φήμες πως δοκίμασε να μπει με το έτσι θέλω χωρίς να πληρώσει)… δεν μπόρεσε να αντιδράσει όπως πιθανόν όλοι μας όταν εκείνο το δίποδο τον έσπρωχνε πάνω στον καταπέλτη…

Ο Αντώνης δεν ήταν κάποιος που μάλωνε, μπορεί και να γελούσε αμήχανα, ίσως να νόμιζε πως επρόκειτο για κάποιο αστείο, μια κακόγουστη φάρσα…

Μέχρι που βρέθηκε στο κενό…

Ίσως και να χαμογελούσε ακόμα και την ώρα που αποχαιρετούσε τον σκληρό και άδικο κόσμο μας…

Πριν προλάβει καν να καταλάβει τι λάθος έκανε και έπρεπε να πληρώσει με τη ζωή του για αυτό…

Τον Αντώνη τον ήξερα λίγο …πολύ λίγο όπως οι περισσότεροι σε αυτόν εδώ τον τόπο… που απλά σκέφτεται να βγάλει την “υποχρέωση” με μια κηδεία δημοσία δαπάνη…

Πολλοί ίσως να σκέφτονται όμως αυτές τις στιγμές όπως εγώ…

Πως όλοι μας ζούμε κατά τύχη σε αυτόν εδώ τον κόσμο και φεύγουμε μόλις αυτή η τύχη μας εγκαταλείψει ή κάποιος υπεύθυνος – ανεύθυνος αποφασίσει λάθος ή κατά λάθος…

Για τον Αντώνη δεν θα αγορεύσουν γνωστοί ποινικολόγοι… Αντιθέτως στην περίπτωση του το κουκούλωμα μπορεί να αποδειχθεί πολύ εύκολο…

Με συμπολίτη όμως του Αντώνη τον αρχηγό του Λιμενικού Σώματος περιμένω να δω κάποια πράγματα από την στιγμή που όλα έγιναν στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και υπάρχει καταγραφή του συμβάντος…

Και τότε ίσως και ο Αντώνης μπορέσει εκεί ψηλά να ξανά καβαλήσει το ποδήλατο του και να χαμογελάσει όπως έκανε σε όλη την σύντομη και δύσκολη ζωή του…».

advertisement
Back to top button