Περίμενε κάθε Πέμπτη τον άντρα που μαζεύει τα σκουπίδια για να τον χαιρετήσει. Ώσπου έγινε κάτι εξαιρετικό!
Κάθε παιδί έχει έναν ήρωα. Για αυτό το μικρό κορίτσι από την Ιντιάνα, ο ήρωας είναι ο Ντέλβαρ Ντόπσον, ο άνθρωπος που κάθε Πέμπτη έρχεται με το φορτηγό του και μαζεύει τα σκουπίδια της γειτονιάς.
Κάθε Πέμπτη πρωί, η μικρή Μπρούκλιν περιμένει τον Ντόπσον να σταματήσει έξω από το σπίτι της για να τον χαιρετήσει. Αλλά πρόσφατα, την ημέρα των γενεθλίων της, ο χαιρετισμός της εξελίχθηκε σε κάτι πραγματικά ξεχωριστό.
“Η Πέμπτη είναι μακράν η αγαπημένη της μέρα.. είναι η μέρα που έρχεται ο άνθρωπος που μαζεύει τα σκουπίδια”, έγραψε η μητέρα της Μπρούκλιν στο Facebook.
“Για περίπου ένα χρόνο η Μπρούκλιν περιμένει κάθε Πέμπτη με αγωνία την άφιξη του απορριμματοφόρου στο σπίτι μας. Στην αρχή ήθελε απλά να τον χαιρετάει από το παράθυρο. Μετά όμως έπρεπε να βγούμε έξω, για να τον χαιρετήσει από πιο κοντά. Όταν δεν τον προλαβαίναμε και έφευγε, την έβαζα στο αυτοκίνητο και ψάχναμε να τον βρούμε στη γειτονιά για να του κουνήσει το χέρι. Κάθε Πέμπτη, η καρδιά μου γεμίζει βλέποντας τη χαρά που φέρνει στην Μπρούκλιν αυτός ο καταπληκτικός άνθρωπος, ο οδηγός του απορριμματοφόρου. Όταν γυρίζει και της κουνάει το χέρι βλέπω να σχηματίζεται ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό της”.
“Και σήμερα, τελικά καταφέραμε και τον συναντήσαμε!! Η Μπρούκλιν και εγώ τυλίξαμε ένα από τα cupcakes που φτιάξαμε για τα γενέθλιά της, και τον περιμέναμε να έρθει. Όταν είδε το αυτοκίνητο να έρχεται από τη γωνία, η Μπρούκλιν βγήκε και έτρεξε προς το μέρος του. Τον χαιρετούσε όπως συνήθως, ενώ εγώ του έκανα νόημα να πλησιάσει. Πάρκαρε, βγήκε έξω και μας χάρισε το μεγαλύτερο χαμόγελό του. Η Μπρούκλιν είχε χάσει τα λόγια της καθώς του έδινε το cupcake. Του εξήγησα ότι μας φτιάχνει τη μέρα κάθε Πέμπτη που έρχεται. Ότι εκτιμώ πραγματικά αυτό που κάνει, που την χαιρετάει και της κορνάρει με το αυτοκίνητο και πως η Πέμπτες είναι οι καλύτερες μέρες μας”.
“Τότε… (είπε και έλιωσε την καρδιά μου)… μου εξήγησε ότι και εκείνος περιμένει να έρθει η Πέμπτη για να μας δει. Μου είπε ακόμη ότι κάθε Πέμπτη πρωί έχει μια συνάντηση και πάντα προσπαθεί να φύγει βιαστικά για να έρθει στη γειτονιά μας. Μου είπε ακόμη ότι δεν έχει ο ίδιος παιδιά αλλά τα αγαπά πάρα πολύ. Δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω ότι δεν ρώτησα το όνομά του έτσι ακόμη εξακολουθούμε να τον αποκαλούμε ο αγαπημένος μας χαμογελαστός άνθρωπος που μαζεύει τα σκουπίδια”.
“Όταν έφυγε, ξεκινήσαμε για τον παιδικό σταθμό. Η Μπρούκλιν ήταν ασυνήθιστα ήσυχη στο πίσω κάθισμα. Τη ρώτησα αν ήταν εντάξει, και μου είπε” Μαμά, είμαι τόσο χαρούμενη!”
“Έτσι… στον αγαπημένο μας χαμογελαστό άνθρωπο που μαζεύει τα σκουπίδια.. σε ευχαριστούμε! Σε ευχαριστώ για τη χαρά που φέρνεις στην Μπρούκλιν κάθε Πέμπτη πρωί. Μια χαρά που κάνει και την δική μου καρδιά ευτυχισμένη. Μπορεί αυτό που κάνεις να σου μοιάζει τόσο μικρό, αλλά για εμάς σημαίνει πάρα πολλά!”