Πυροσβέστες έβγαλαν έναν ετοιμοθάνατο από το γηροκομείο για να του εκπληρώσουν την τελευταία του επιθυμία
Το μεγάλο πάθος του Έντουαρντ Ρέις ήταν η φύση. Ως πρώην δασοφύλακας, αγαπούσε όσο τίποτα άλλο να βρίσκεται στην ύπαιθρο ανάμεσα στα δέντρα και στα άγρια λουλούδια.
Αλλά το 2008, όλα άλλαξαν. Ο Ρέις διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας (MS), η οποία τον άφησε κλινήρης. Λίγο καιρό μετά μεταφέρθηκε στο Evergreen Hospice, ένα γηροκομείο ενηλίκων που βρίσκεται στην πολιτεία της Ουάσινγκτον.
Εκεί τρεις ημέρες την εβδομάδα, τον επισκέπτονταν μια νοσηλεύτρια, η Λι Γκάρντνερ, για να τον φροντίζει και να τον περιποιείται. Με τον καιρό ανάμεσα τους αναπτύχθηκε μια πολύ δυνατή και όμορφη φιλία.
Έτσι, όταν η Λι έμαθε ότι ο Ρέις ήθελε όσο τίποτα άλλο να πάει για μια τελευταία φορά στο δάσος, αποφάσισε να βρει έναν τρόπο για να εκπληρώσει την επιθυμία του.
Η Λι επικοινώνησε με το Πυροσβεστικό τμήμα της περιοχής και ρώτησε αν θα μπορούσαν να την βοηθήσουν.
Οι πυροσβέστες συμφώνησαν.
Στις 26 Μαρτίου του 2014, μια ομάδα πυροσβεστών έφτασε στο γηροκομείο, έβαλαν τον ηλικιωμένο στο όχημα τους και ξεκίνησαν για μια βόλτα στο δάσος η οποία τελικά διήρκεσε περίπου τρεις ώρες.
Οι πυροσβέστες οδήγησαν τον Ρέις σε όλα εκείνα τα μονοπάτια που συνήθιζε να πηγαίνει παλαιότερα. Επιτέλους μπορούσε να αναπνεύσει το φρέσκο αέρα, να ακούσει το κελάηδισμα των πουλιών και το θρόισμα των φύλλων. Οι πυροσβέστες στη συνέχεια έκαναν κάτι ακόμη πιο όμορφο..
Έπιαναν λουλούδια, δέντρα, φυτά και έπειτα ακουμπούσαν τα χέρια τους στο πρόσωπο του Ρέις για να μπορέσει να θυμηθεί τη μυρωδιά τους!
Η καρδιά του ηλικιωμένου είχε γεμίσει και πάλι από χιλιάδες συναισθήματα.
Είναι άγνωστο αν ο Ρέις παντρεύτηκε κάποτε, αν είχε αποκτήσει παιδιά ή αν είχε αδέρφια. Στο τέλος, είπε η Λι, αυτή και οι πυροσβέστες είχαν γίνει η οικογένεια του.
Ο Σέιν Κούπερ είναι ένας από τους πυροσβέστες που συνόδεψαν εκείνη τη μέρα τον Ρέις στην εξοχή.
Ο Κούπερ θυμάται ότι ο ηλικιωμένος δεν μπορούσε να μιλήσει πολύ. Απλά με το στόμα του σχημάτιζε λέξεις για περιγράψει τη φύση γύρω του.
“Αυτό που κάναμε εκείνη τη μέρα έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο”, λέει ο Κούπερ. “Ήταν η καλύτερη στιγμή της 25χρονης καριέρας μου. Εκείνη τη μέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ”.
«Οι τροχοί του φορείου ήταν πολύ μικροί και μας ήταν δύσκολο να το σύρουμε στα μικρά μονοπάτια πεζοπορίας. Για αυτό έπρεπε να σταματάμε συχνά. Και κάθε φορά που το κάναμε, ο Ρέις προσπαθούσε να ακούσει τους ήχους της φύσης γύρω του”, ανέφερε η Λι στο ABC για να καταλήξει:
«Και ξέρετε, πήγα σε εκείνον και του είπα: “Είσαι ευχαριστημένος;» Μου χαμογέλασε σαν να μου έλεγε: “Είμαι ευτυχισμένος”
Λίγο καιρό μετά από αυτή τη βόλτα στην εξοχή, ο Ρέις άφησε την τελευταία του πνοή. Έφυγε και χωρίς να το ξέρει, άγγιξε εκατομμύρια καρδιές ανθρώπων από όλο τον κόσμο..
