Πως ήταν και πως έγινε.. Η βίλα Λεβίδη που πρωταγωνιστούσε στον ελληνικό κινηματογράφο καταρρέει (βίντεο)
Εικόνες ντροπής έρχονται από την ιστορική Βίλα Λεβίδη στην Παλήνη όπου έχει φιλοξενήσει μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Η Βίλα Λεβίδη ή αλλιώς ο πύργος με τα 70 δωμάτια είναι ένα επιβλητικό οίκημα στον καταπράσινο, πευκόφυτο λόφο της Παλλήνης. Πολλοί μύθοι αλλά και πολλές αληθινές ιστορίες συνοδεύουν τη φήμη του. Ένα εντυπωσιακό κτίσμα, της χρυσής εποχής της Finos Films, απειλείται πλέον με κατάρρευση.
Η βίλα, από την οποία πλέον έχει παραμείνει μόνο ο σκελετός, χτίστηκε το μακρινό 1935. Βρίσκεται σε ένα τεράστιο κτήμα 80 στρεμμάτων, ενώ την αρχιτεκτονική υπογραφή του έργου φέρει ο διάσημος αρχιτέκτονας Κωνσταντίνος Σακελλάριος. Το έμβλημα της βίλας Λεβίδη είναι ο πύργος που βρίσκεται πριν εισέλθεις σε αυτή, που μάλιστα προϋπήρχε του σπιτιού στον λόφο.
Θεωρείται από τα «θαύματα της εποχής». Ένα σπίτι ανεκτίμητης αρχιτεκτονικής αξίας, που κοσμούσε την περιοχή και συχνά γινόταν αντικείμενο θαυμασμού αλλά και διακαής πόθος πολλών σκηνοθετών του κινηματογράφου. Διέθετε 70 δωμάτια, τα ταβάνια είχαν επένδυση από άχυρο, ενώ παντού είχε χρησιμοποιηθεί πεντελικό μάρμαρο. Λεπτομέρεια που έκανε μεγάλη εντύπωση στους επισκέπτες ήταν το επιβλητικό και ασυνήθιστα μεγάλο «σπιτάκι» του σκύλου.
Η ιστορία ξεκινάει ένα χρόνο μετά τη κατασκευή του εντυπωσιακού κτιρίου, για λόγους που δεν έχουν γίνει γνωστοί και υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, ο τέως βασιλιάς Παύλος το μεταβιβάζει στον αυλάρχη του στα ανάκτορα Τατοΐου, Δημήτρη Λεβίδη. Εκείνος εγκαθίσταται εκεί μαζί με την οικογένειά του μέχρι το 1963 όπου και πεθαίνει.
Ο θάνατος του Λεβίδη είχε σοβαρό αντίκτυπο στην οικογένεια και κατά συνέπεια στη βίλα, η οποία είχε μετατραπεί σε οικονομική πληγή. Μάλιστα υπάρχουν φήμες που θέλουν τη σύζυγο Λεβίδη, Τούλα Μπότση, πρώην Σταρ Ελλάς, να έχει χάσει στα χαρτιά το σπίτι ή μέρος αυτού. Υπό αυτές τις συνθήκες οικονομικής πίεσης, η Τούλα Μπότση αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την απαράμιλλη ομορφιά του σπιτιού και ξεκινά να μισθώνει τον χώρο σε εταιρείες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ως στούντιο γυρισμάτων, προκειμένου να καλυφθούν τα βασικά έξοδα της οικογενείας.
Οι ταινίες της Finos Films
Κάπως έτσι ξεκινά η σύνδεση της βίλας Λεβίδη με τη χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου και κάποιες από τις σπουδαιότερες ταινίες της Finos Films.
Οι επιβλητικές καμάρες της εισόδου είναι αρκετά χαρακτηριστική εικόνα από ταινίες που όλοι έχουμε δει, όπως «Το λεβεντόπαιδο», «Δικτάτωρ καλεί Θανάση», «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη».
Η «Αρχόντισσα και ο αλήτης», το 1968, ήταν όμως αυτή που ξεχώρισε. Είχε τεράστια εισπρακτική επιτυχία 700.000 εισιτήρια στο λεκανοπέδιο της Αττικής και η βίλα προβλήθηκε όσο ποτέ, εντυπωσιάζοντας τους θεατές.Το σενάριο της ταινίας θυμίζει αρκετά την ταινία του Φρανκ Κάπρα Συνέβη μια Νύχτα. Πρωταγωνιστούν η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ξανά μαζί, ύστερα από τέσσερα χρόνια απουσίας στη Finos Film, ενώ στο πλάι τους βρίσκεται και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.
Προβάλλεται έως σήμερα, αγαπημένη των μεγάλων, γίνεται αγαπημένη και των μικρών.
Η ταινία με την Ρένα (Αλίκη Βουγιουκλάκη) που έγινε Πίπης για να γλιτώσει τον αρραβώνα με τον Ντίνο και στην πορεία γνώρισε τον Λευτέρη (Δημήτρη Παπαμιχαήλ) , προβάλλεται έως σήμερα και αγαπιέται από τους μικρούς όπως ακριβώς αγαπήθηκε και από τους μεγαλύτερους στο παρελθόν.
Tα γυρίσματα της ταινίας έγιναν το 1968 στην Κέρκυρα σε μια εκπληκτική βίλα 70 δωματίων που όμως… βρισκόταν στην Παλλήνη. Η δεξίωση των αρραβώνων που έγινε δυο φορές και δυο φορές ματαιώθηκε. Και τις δύο όμως έγινε στον κήπο της βίλας με την πισίνα, που όλοι θυμούνται από τις αμέτρητες φορές που έχουν δει την ταινία. Η ίδια βίλα από την οποία την πρώτη φορά η Αλίκη Βουγιουκλάκη προσπάθησε να δραπετεύσει από το παράθυρο και τη δεύτερη έφυγε τρέχοντας προς την πύλη κυνηγώντας τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Μεταγενέστερες ταινίες, της δεκαετίας του΄80
Ο Τρομοκράτης (1975), Ο Μάγκας με το Τρίκυκλο (1972), Το Παίζω και Πολύ Άντρας (1983), Οι Εραστές του Ονείρου (1974), Πονηρό Θηλυκό, Κατεργάρα Γυναίκα (1980), Όμορφες Μέρες (1970), Ψηλός, Λιγνός και Ψεύταρος (1985), Το Φρικιό (1985), Λαλάκης ο Εισαγόμενος (1984), Είναι Γάτα ο Γιατρός (1986), Ένας πιλότος για πέταμα (1987), Ο ΠαπαΡάμπο (1988), Ο Προφήτης με την πυρηνική κεφαλή (1985), Ο Τσιτσιολίνος (1987), Ο Αγκαλίτσας (1985) και πολλές ακόμα.
Η κατάρρευση
Το 1990 η Τούλα Μπότση πεθαίνει και ο γιος της, που είναι ο μοναδικός κληρονόμος, αποφασίζει να πουλήσει τη βίλα. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα πωλείται σε έλληνες επιχειρηματίες των οποίων η ταυτότητα δεν έχει γίνει γνωστή. Ανήμερα της υπογραφής των συμβολαίων της μεταβίβασης συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Για λόγους που δεν εξιχνιάστηκαν και με δράστες που δεν έφτασαν ενώπιον του δικαστή, η βίλα Λεβίδη καταστρέφεται ολοσχερώς.
Οι βανδαλισμοί δεν άφησαν σχεδόν τίποτα όρθιο, ενώ από έρευνες που έγιναν διαπιστώθηκε ότι το σπίτι κάηκε μέχρι που μέρη του κατέρρευσαν εντελώς.
Έκτοτε πολλοί πήγαιναν εκεί για να βρουν κρυμμένους θησαυρούς, έσπαγαν και έσκαβαν τους τοίχους, ξήλωναν μέχρι και καλώδια για να τα πουλήσουν.
Το μόνο που μπορεί να δει κανείς σήμερα είναι ο ξεχαρβαλωμένος σκελετός του οικοδομήματος, μπάζα, τρύπιοι τοίχοι και πολλά σκουπίδια από τους κατά καιρούς περιπλανώμενους που επισκέπτονται το σημείο για να απολαύσουν τη θέα.
Η βίλα Λεβίδη είναι σχεδόν σε όλες τις φάσεις τις ιστορίας της καλυμμένη με ένα πέπλο μυστηρίου
Μία από τις ιστορίες, η οποία φυσικά παραμένει ανεπιβεβαίωτη, θέλει το σπίτι να έχει χρησιμοποιηθεί την περίοδο της κατοχής για απάνθρωπα βασανιστήρια. Σύμφωνα με το anatolika24, την περίοδο της κατεχόμενη Αθήνας λέγεται ότι Γερμανοί συνέλαβαν 150 αντιστασιακούς και μαζί με άλλους 50 ήδη φυλακισμένους ανέβηκαν στον λόφο.
Τα βασανιστήρια που ακολούθησαν ήταν φρικτά και σκόρπισαν τον θάνατο στους άτυχους συλληφθέντες. Οι τραγικές αναφορές κάνουν λόγο για απάνθρωπες τακτικές βασανιστηρίων και διαμελισμούς σωμάτων. Μία από αυτές θέλει τους Γερμανούς να έδεναν το ένα πόδι των κρατουμένων σε ένα δέντρο και το άλλο σε μία μηχανή, η οποία απομακρύνονταν μέχρι να επέλθει ο φρικαλέος διαμελισμός του σώματος. Μάλιστα, υπήρχαν πληροφορίες ότι τα άψυχα σώματα των βασανισμένων αντιστασιακών θάφτηκαν στην ανατολική πλευρά του λόφου, χωρίς όμως ποτέ να έχει βρεθεί κάποια απόδειξη.
Φημολογείται ότι ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ομάδες σατανιστών που χρησιμοποιούσαν τον χώρο για τις τελετές τους. Μάλιστα πολλά ευρήματα στους τοίχους φανερώνουν τη σύνδεση της βίλας με σατανιστικές οργανώσεις, χωρίς όμως να υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία. Ως ίχνη κάποιας τελετής υπάρχει η λέξη «RAHMA» – ΡΑΧΜΑ η οποία σημαίνει μια ονομασία του «Θεού στην Ισλαμική παράδοση (Αυτός που ακούει).
Το 2007, η βίλα πέρασε στα χέρια κύπριων επιχειρηματιών, η περιοχή όμως χαρακτηρίστηκε «δασική» και οι νέοι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να την αξιοποιήσουν. Φήμες θέλουν απογόνους της βασιλικής οικογένειας να έχουν πάρει και πάλι τη βίλα στην κατοχή τους, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να επιβεβαιώνεται.
Σήμερα, το μέλλον τη βίλας είναι αβέβαιο, καθώς οι κάτοικοι της Παλλήνης, διεκδικούν μέσω ψηφίσματος την απόκτηση των κτισμάτων και των μη δασικών εκτάσεων από το Δήμο Παλλήνης, με σκοπό την ανακατασκευή της βίλας και τη μετατροπή της σε χώρο πολιτισμού.