Στη Γεωργία έδιναν μόλις 1% πιθανότητες να επιβιώσει από το τροχαίο. Σήμερα είναι πρωταθλήτρια ξιφασκίας

Πριν από 9 χρόνια, ένα τραγικό αυτοκινητιστικό έμελλε να αλλάξει τη ζωή της Γεωργίας Καλτσή. Το τροχαίο που συνέβη στις 9 Μάρτιου του 2015 στην Κηφισίας είχε συγκλονίσει τότε το πανελλήνιο και έμεινε γνωστό ως “το τροχαίο της Κηφισίας”.

Ο απολογισμός ήταν βαρύς. Ο 22χρονος Αποστόλης έχασε τη ζωή του και τα τρία κορίτσια που επέβαιναν στο αμάξι τραυματίστηκαν. Η Γεωργία πιο σοβαρά από τα άλλα.

«Ημασταν όλοι 21 και ήταν τα γενέθλια της κολλητής μου εκείνο το βράδυ και ήταν η πρώτη που θα γινόταν 22 ετών. Έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε. Από τα τρία κορίτσια που ήμασταν στο τροχαίο δυστύχημα, οι δύο είμαστε με αναπηρία σε αμαξίδιο και η τρίτη είναι υπέρλαμπρη ψυχολόγος. Με “κυνηγάει” η ημερομηνία του τροχαίου γιατί κλείναμε 8 χρόνια και τότε έγινε και η πρεμιέρα της σειράς» έχει πει στην κάμερα του MEGA και στον Γρηγόρη Αρναούτογλου.

«Εκείνη τη στιγμή ήμουν η μόνη που δεν έχασα τις αισθήσεις μου, αλλά δεν μπορούσα να βοηθήσω γιατί είχα υποστεί μια κάκωση στον νωτιαίο μυελό. Είχα παραλύσει εκείνη τη στιγμή. Δεν ένιωθα τον τραυματισμό, αλλά ότι δεν αναπνέω σωστά, μετά από κάποιες ώρες που προσπαθούσαν να μας απεγκλωβίσουν. Είχα εσωτερική αιμορραγία και είχαν σπάσει τα πνευμόνια μου. Είχα 1% ζωή, είναι κωμικοτραγικό. Λόγω πνευμόνων στην πραγματικότητα ανέπνεα από ένα δίευρω, γιατί είχαν γεμίσει αίμα τα πνευμόνια μου. Αντεπεξήλθα σε αυτό και το σώμα μου λόγω του αθλητισμού. Οι γιατροί με συναρμολόγησαν. Ζω και είμαι εδώ λόγω της καθαριότητας που υπήρχε στο ιδιωτικό νοσοκομείο που ήμουν». 

«Ξύπνησα μετά από 24 ημέρες από το κώμα. Δεν μου είχε ανακοινωθεί ούτε η παράλυση, ούτε ο χαμός του φίλου μου. Δεν είχα καν τις αισθήσεις μου και δεν ήξεραν τι χαρακτήρας είμαι και πως θα το διαχειριστώ. Όταν ξύπνησα, πίστευα ότι λόγω φαρμάκων δεν κουνώ τα πόδια μου. Ήμουν σε άλλη φάση. Όταν μου είπαν ότι έχω κάνει χειρουργείο σπονδυλοδεσίας, συνειδητοποίησα ότι νιώθω τα πόδια, αλλά δεν τα ελέγχω. Εκεί μου το ανακοίνωσαν οι γιατροί. Δεν το πήρα βαριά γιατί είδα όλον τον χαμό που είχε γίνει και μου είπαν ότι “έφυγε” κι ο φίλος μου» συνέχισε η αθλήτρια. 

Η Γεωργία δεν τα παράτησε. Ξεπερνά όλα τα εμπόδια, δεν νιώθει «καθηλωμένη» στο αναπηρικό αμαξίδιο, είναι πρωταθλήτρια ξιφασκίας και παραδίδει «μαθήματα ζωής».

 «Η αναπηρία είναι ένα πολύ ακριβό σπορ»

Η Γεωργία μιλώντας στην ΕΡΤ αναφέρθηκε στην ζωή της μετά το ατύχημα αλλά και στις δυσκολίες που βιώνουν  τα ΑμεΑ στην Ελλάδα σήμερα.

“Η αναπηρία «έχει ένα φάσμα πένθους. Είναι τεράστια αλλαγή στη ζωή σου. Πρέπει να μάθεις από την αρχή πώς θα δέσεις τα κορδόνια σου, πώς θα ντυθείς, πώς θα αλλάξεις ρούχα σε ένα μαγαζί. Αυτά είναι που πρέπει να ξεπεράσεις.

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι η καθιστή θέση είναι αυτή που ενοχλεί τα άτομα που βρίσκονται σε αναπηρικό αμαξίδιο, ενώ στην πραγματικότητα είναι το λιγότερο που μας ενδιαφέρει. Το θέμα είναι η πρόσβαση, να μπορέσεις να κινηθείς εύκολα, να νιώσεις ασφάλεια.

Η αναπηρία είναι ένα πολύ ακριβό σπορ. Τα αμαξίδια κοστίζουν αρκετά χρήματα. Όσο λιγότερη αναπηρία έχεις και είσαι πιο λειτουργικός και χρειάζεται κάτι πιο ελαφρύ και πιο compact, τόσο πιο ακριβό είναι, γιατί, σου λέει, το έχει ανάγκη Όπως κάνουν και με τα χειρουργεία και με τα φακελάκια.

Άνθρωποι με αναπηρία πλέον μπορούν να βρίσκονται εκεί έξω και δεν το επιλέγουν, γιατί υπάρχουν εμπόδια. Ενώ όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα, ξαφνικά δεν έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα. Δηλαδή, μέσα σε μία νύχτα από εκεί που ήταν όλα “wow, ένα παιδί με προοπτικές κλπ”, ξαφνικά τι θες να μου πεις;, ότι έγινα ένα παιδί χωρίς προοπτικές, επειδή κάθομαι; Όχι. Οπότε το πήρα έτσι πατριωτικά και λέω θα συνεχίσω να κάνω αυτά που θέλω, αυτά που μου αρέσουν.

Ζω για μένα και όχι για να ευχαριστήσω όλους τους άλλους. Θέλω να είμαι ένα καλό παράδειγμα

Θα είμαι σε αμαξίδιο, θα πρέπει να έχω και ένα καρότσι με ένα μωρό. Ούτως ή άλλως είναι δύσκολο. Δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις με ασφάλεια στους δρόμους.

Το ήρωες είναι μια δικαιολογία

Ήρωες το λες, επειδή δεν μπορείς εσύ να μας βοηθήσεις ή να γίνεις μέρος της κοινωνίας και να είσαι λίγο πιο αλληλέγγυος, για να μπορούμε όλοι να κυκλοφορούμε ισάξια. Είναι μία δικαιολογία, θεωρώ, μία κοινωνική δικαιολογία, γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε πράγματα που οφείλουν και σε εμάς, στα άτομα που κινούνται με αμαξίδιο, με πι ή είναι ακρωτηριασμένα, οτιδήποτε».

Παρακολουθήστε την συνέντευξη της στην ΕΡΤ

.