Συγκινεί η Άδα η μάνα του αυτιστικού Γιάννη: Δεν χρειάζεται να ξέρεις πολλά για να έχεις ενσυναίσθηση
Η Αδα Σταματάτου είναι η μητέρα του 25χρονου Γιάννη ο οποίος είναι αυτιστικός. Η Αδα έχει αποφασίσει να μην κρύβει τις εμπειρίες της με τον Γιάννη, όσο δύσκολες και αν είναι αυτές. Το αντίθετο. Έχει δημιουργήσει μια σελίδα στο Fcebook με τίτλο Η ζωή μου με τον Γιάννη μέσα από την οποία τις δημοσιοποιεί και τις συζητάει. Για την ίδια αλλά και για όλους αυτούς που δεν το κάνουν γιατί ντρέπονται.
“Ο Γιάννης διαγνώστηκε με αυτισμό στα δύο του χρόνια. Πέρυσι, στα δέκα οκτώ του αποφάσισα εγώ να αλλάξω. Να αντιμετωπίσω όλη αυτή τη θλίψη που ζούσα μαζί με την προσπάθεια που κάνω για να καταφέρει ο Γιάννης κάποια πράγματα. Για την ενηλικίωσή του άρχισα, από πέρυσι να γράφω ιστορίες στο Facebook ιστορίες με τον Γιάννη στο Facebook. Για να το μοιραστώ και μέσα από μένα να μάθει ο κόσμος τι είναι ο αυτισμός. Ο αυτισμός είναι μια διαταραχή του εγκεφάλου που εξωτερικά δεν φαίνεται στο παιδί. Οσο μεγαλώνει, βέβαια το παρατηρείς από τις αντιδράσεις του”, έχει αναφερει η Άδα στο bovary.
Πριν μερικές ημέρες η Άδα σχολίασε στην σελίδα της ένα περιστατικό που της έκανε εντύπωση. Ένα περιστατικό που της έφτιαξε την ημέρα και που αποδεικνύει ότι “δεν χρειάζεται να ξέρεις πολλά για να έχεις ενσυναίσθηση. Μόνο αγάπη να μπορείς να δώσεις στον συνάνθρωπο σου στη δύσκολη στιγμή”.
‘Έγραψε πιο συγκεκριμένα για τον Σπύρο, έναν ιδιοκτήτη ταβέρνας κοντά στο σπίτι της:
Αυτός είναι ο Σπύρος.Έχει μια πολύ πετυχημένη ταβέρνα κοντά στο σπίτι μας.
Πηγαίνω με φίλους αλλά δεν είχε τύχει να πάω ποτέ με τον Γιάννη γιατί έχει πάντα πάρα πολύ κόσμο που μας δυσκολεύει.
Σήμερα πήραμε πρωινό στις 06:00 οπότε κατά τις 11:30’ ο Γιάννης πείνασε.
Βαριόμουν αφόρητα να μαγειρέψω και πήρα τον Γιάννη για μια βόλτα με τα πόδια.
12:05 είμασταν έξω από την ταβέρνα του Σπύρου.
Ήμουν σίγουρη ότι θα είμασταν οι πρώτοι.
Όμως μια τεράστια παρέα από 50 άτομα καθόταν ήδη μέσα.
Ο Γιάννης με τραβολόγαγε να φύγουμε γιατί δεν γνώριζε το περιβάλλον και του είναι απίστευτα δύσκολη η προσαρμογή σε καινούργιο εστιατόριο.
Λέω στον Σπύρο «μπορώ να κάτσω με τον Γιάννη που είναι αυτιστικός έξω και να μου φέρεις γρήγορα μια σπραιτ,μια μερίδα μπιφτέκια και μια μπριζόλα;»
Και ο Σπύρος χωρίς δεύτερη σκέψη μου απαντάει «τραβάω μια μερίδα μπιφτέκια και μια μπριζόλα από την παραγγελία που ήδη κάθονται και στα φέρνω»
Στα επόμενα 5 λεπτά ο Γιάννης καταχαρούμενος έτρωγε!
Δεν χρειάζεται να ξέρεις πολλά για να έχεις ενσυναίσθηση.Μόνο αγάπη να μπορείς να δώσεις στον συνάνθρωπο σου στη δύσκολη στιγμή.
Και ο Σπύρος καθώς και όσοι δουλεύουν στην ταβέρνα Ρούμελη έχουν αμέτρητη αγάπη να δώσουν.
Μου σώσατε την μέρα και σας ευχαριστώ.
Ζητώ συγγνώμη από την παρέα που τους καθυστέρησα τις δικές τους μερίδες.
