Τέχνες

Σωκράτης Μάλαμας: “Το Γράμμα” – Η άγνωστη ιστορία ενός υπέροχου τραγουδιού

advertisement

Γεννημένος το 1957 στη Συκιά της Χαλκιδικής, ο Σωκράτης Μάλαμας βρέθηκε στη Στουτγάρδη της Γερμανίας μέχρι τα εφηβικά του χρόνια.

Επιστρέφοντας στην Θεσσαλονίκη πήρε δώρο ένα μπουζούκι από τον πατέρα του το οποίο αποτέλεσε το αρχικό του ερέθισμα για τη μουσική. Στα δεκατρία του αγόρασε την πρώτη του κιθάρα ως επιβράβευση για τις επιδόσεις του στα σχολικά μαθήματα και στα δεκαεφτά του παρακολούθησε μαθήματα κιθάρας στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Στα 23 του αρχίζει την επαγγελματική του σταδιοδρομία, εργαζόμενος ως δάσκαλος κιθάρας καθώς και ως τραγουδιστής σε λαϊκά μαγαζιά.

Η πρώτη απόπειρα που έκανε στην ελληνική δισκογραφία δεν στέφθηκε με επιτυχία καθώς η δισκογραφική εταιρία Lyra απέρριψε το υλικό του με την αιτιολογία ότι δεν ήταν εμπορικό. Συνέχισε να παίζει μουσική σε λαϊκά μαγαζιά, προσθέτοντας και κάποια δικά του τραγούδια στο πρόγραμμα που παρουσίαζε, χωρίς να αναφέρει ότι ο ίδιος ήταν ο δημιουργός. Μέχρι τη στιγμή που ο Νίκος Παπάζογλου τον άκουσε και διέκρινε το ταλέντο του, οπότε και τον έπεισε να μπει για ηχογράφηση στο στούντιο και να ετοιμάσει την πρώτη του δουλειά, με τίτλο «Ασπρόμαυρες Ιστορίες» το 1989. Σταδιακά η πορεία του καλλιτέχνη έγινε ευρύτερα γνωστή και αγαπήθηκε από το κοινό.

Το 1996 κυκλοφόρησε τον πέμπτο προσωπικό του δίσκο. Είχε τίτλο «Λαβύρινθος». Όμως μία εβδομάδα μετά την κυκλοφορία του ο δίσκος αποσύρθηκε λόγω ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε ο Ross Daly, υποστηρίζοντας πως ο Μάλαμας χρησιμοποίησε ως τίτλο το όνομα που είχε δώσει ο ίδιος στο συγκρότημά του. Ο δίσκος κυκλοφόρησε λίγο με μετά με νέο εξώφυλλο και δίχως τίτλο, μόνο με το όνομα του Σωκράτη Μάλαμα.

Σε εκείνη την δουλειά υπήρχε ένα τα πλέον αγαπημένα τραγούδια του Μάλαμα, το «Γράμμα». Ο ίδιος έχει αφηγηθεί την ιστορία του ως εξής:

advertisement

«Την περίοδο εκείνη παρατηρούσα και το πέταγμα των πουλιών. Έμενα διακόσια μέτρα από το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο θεσσαλονίκης. Παρατηρούσα ότι στο πέταγμά τους δημιουργούσαν υπέροχα σχήματα, με έναν απίστευτο συντονισμό σαν να ήταν ένα μόνο πουλί. Ύστερα έκλεινα τα παντζούρια και άφηνα μόνο μία χαραμάδα ανοιχτή που επέτρεπε την είσοδο σε μία μικρή λεπίδα ήλιου. Έπιανα την κιθάρα και σκάρωνα τραγούδια. Είχα μπροστά μου τους στίχους από το «Γράμμα» και προσπαθούσα να βρω την μελωδία. Κάποια στιγμή πέρασε ένα ασθενοφόρο από κάτω που πήγαινε στο Ιπποκράτειο. Άκουγα για ώρα την σειρήνα του. Αν προσέξετε, οι πρώτες νότες σε αυτό το τραγούδι είναι το μουσικό διάστημα του ήχου μιας σειρήνας ασθενοφόρου. Το υπόλοιπο τραγούδι μου βγήκε αμέσως».

Στίχοι

Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια, Σα να ‘ταν όλα ψέματα στάχτες κι αποκαΐδια, Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρας, Να ’χω το νου μου αδειανό, Να ’χω και πρίμο τον καιρό

Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει, Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει, Θέλω να ‘ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε, Πως νιώθουμε παράφορα, Πως ζούμε έτσι αδιάφορα

Δε θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια, Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια

Θέλω να φύγεις να σωθείς να πάψεις να γκρινιάζεις, Να ξεχαστείς στη διαδρομή ποιος ήσουν και πώς μοιάζεις, Έτσι θα σ’ αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο, Σα μια γυναίκα μακρινή Που αγάπησα πριν φύγω

Δε θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια, Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια

πηγές: athina984 – wiki, φωτογραφία: flickr Kostas Theodorakis

advertisement
Back to top button