Φίνος για Πλέσσα: «Τι να τον κάνω; Αυτός είναι γέρος» – Πως πείστηκε τελικά να τον δεχτεί
Η συγκινητική ανάρτηση της Φίνος για τον Μίμη Πλέσσα
Ο Μίμης Πλέσσας, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο πολυτάλαντους Έλληνες συνθέτες, έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στον ελληνικό κινηματογράφο και στη μουσική γενικότερα.
Έχει γράψει μουσική για 104 ελληνικές ταινίες και 11 ξένες, ξεκινώντας το 1959 με την ταινία «Να Πεθερός να Μάλαμα». Η συνεργασία του με την Φίνος Φίλμς το 1960 αν και ξεκίνησε επεισοδιακά στην συνέχεια αποδείχθηκε επιτυχημένη και για τον μεγάλο συνθέτη αλλά και για τον μεγάλο παραγωγό.
Ως σολίστ πιάνου στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ο Μίμης Πλέσσας είχε ένα διαφορετικό προφίλ από αυτό που αναζητούσε τότε ο Φίνος. Πίστευε επίσης ότι ήταν γέρος αν και ο συνθέτης ήταν 40 ετών εκείνη την εποχή.
Λέγεται ότι ο Πλέσσας ζήτησε από τον Γιάννη Δαλιανίδη να κάνει την πρώτη επαφή.
Ο διάλογος που ακολούθησε είναι χαρακτηριστικός:
«Φίνο σου έχω ένα συνθέτη… μούρλια. Ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε»
«Μα τι να τον κάνω; Αυτός είναι γέρος, είναι στυμμένο λεμόνι», η απάντηση του Φίνου.
Όταν τον είδε μπροστά του δεν τον περίμενε τόσο νέο και του είπε: «Α, εσείς θα είστε ο γιος του Μίμη Πλέσσα!»
Το ίδιο έχει αναφέρει και σε συνέντευξη της η Λουκίλα Καρρέρ, η σύζυγος του Μίμι Πλέσσα: «Ο Φίνος όντως δεν τον ήθελε στην αρχή, αναγκάστηκε όμως να παραδεχτεί την αξία του και του εμπιστευόταν τη μουσική για τις δυσκολότερες ταινίες του».
Από εκείνη τη μέρα ο μεγάλος Μίμης Πλέσσας έγινε ο σχεδόν αποκλειστικός μουσικός της Φίνος Φιλμ μέχρι το 1976. Έχει γράψει εκτός των άλλων το καλύτερο ζεϊμπέκικο της ελληνικής λαϊκής μουσικής: «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», απογείωσε την καριέρα της Τζένης Βάνου και του Γιάννη Πουλόπουλου και έδωσε φωνή σε ηθοποιούς όπως η Μαίρη Χρονοπούλου («Του αγοριού απέναντι») και ο Δημήτρης Χορν («Οι θαλασσιές οι χάντρες»).
Η ανάρτηση της Φίνος για τον Μίμη Πλέσσα
Μίμης Πλέσσας. Ένα όνομα, μια ιστορία, ένας μύθος της μουσικής με δεκάδες διακρίσεις και τιμές που λίγοι έχουν καταφέρει. Συνθέσεις που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, που μας συντρόφευσαν σε χαρές και λύπες, που μας ταξίδεψαν σε θρυλικά κινηματογραφικά μιούζικαλ, που μας ξεσήκωσαν, μας ενέπνευσαν, μας συγκίνησαν και μας ωρίμασαν.
Το 1965 έγραψε σε προσωπική επιστολή προς τον Φίνο: «Ευτυχώς ο πλούτος δεν μετριέται μονάχα από το περιεχόμενο της τσέπης αλλά και της καρδιάς κι εκεί νομίζω πως είμαι κροίσος». Ο μελωδικός μας μαέστρος, συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής κοντά μας και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παραμείνει «αιώνιος».
Τον αποχαιρετούμε με ένα σύντομο αφιέρωμα στις θρυλικές ταινίες που υπέγραψε την μουσική τους αλλά και στην σπουδαία μουσική σύνθεση που έγραψε για την ταινία «Οι Σφαίρες Δεν Γυρίζουν Πίσω» (1967), κατακτώντας το Βραβείο Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Αντίο μαέστρο..
