Φωτεινή Βελεσιώτου: “Είναι κατακρεούργηση της μουσικής η τραπ. Με προσβάλλει”
Η Φωτεινή Βελεσιώτου, η λαϊκή ερμηνεύτρια που ξεχωρίζει για τη μοναδική χροιά της φωνής της, έχει θητεύσει 24 χρόνια ως δασκάλα στο δημόσιο σχολείο.
“Όλα τα χρόνια που υπηρέτησα ως δασκάλα, η επικοινωνία μου και η αλληλεπίδρασή μου με τα παιδιά βασιζόταν στην αμεσότητα, την αυθεντικότητα, την ενσυναίσθηση και την αλήθεια. Πολλές φορές τσαλακωνόμουν για να φτάσω στη δική τους λογική και να μην υπάρχει αυτή η απόσταση λόγω θέσης. Ήθελα πρωτίστως να είναι καλά στην ψυχή τους για να μπορούν έτσι να αποδίδουν καλύτερα και κατά τη διάρκεια στης μαθησιακής διαδικασίας. Το ίδιο ισχύει αυτά τα χρόνια που είμαι τραγουδίστρια. Κινούμαι, τραγουδάω, μιλάω και ερμηνεύω με την αλήθεια μου και αυτό το παίρνει ο κόσμος και έτσι μαζί, μέσα από τα τραγούδια, μοιραζόμαστε χαρές, λύπες και όποιο συναίσθημα φέρνει ο καθένας και η καθεμιά σε ένα Live”, έχει πει στην επίσης δασκάλα Μάγια Σταυροπούλου για το περιοδικό “Σελιδοδεικτης”.
Στα παιδικά της χρόνια είχε πολλά ακούσματα κλασσικής και βυζαντινής μουσικής. Ο πατέρας της ήταν βοηθός ψάλτη και στο σπίτι έβαζε τρίτο πρόγραμμα και κασέτες με βυζαντινούς ύμνους. Το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι κυριάρχησαν στη ζωή της όταν βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη από τα 18 της και μετά και πριν μπει στη δισκογραφία.
Στα φοιτητικά της χρόνια σύχναζε σε ταβερνάκια που έπαιζαν αμιγώς ρεμπέτικα και λαϊκά και έτσι «μπήκε το σκουλήκι μέσα της». Οταν βγήκαν οι «Μέλισσες» του Γιώργου Καζαντζή και της Ελένης Φωτάκη το 2008, η πορεία της συνεχίστηκε με νεότερα τραγούδια, ξεκίνησε η δισκογραφία της αλλά ποτέ δεν έλειπαν από το πρόγραμμα ρεμπέτικα και λαϊκά αγαπημένα της τραγούδια.
Η Φωτεινή Βελεσιώτου έχει εκφράσει το παράπονό της στα parapolitika:
«Σχεδόν κανένα ραδιόφωνο δεν παίζει παλιά λαϊκά τραγούδια και έχουν αγκαλιάσει το νέο ελληνικό τραγούδι (σ.σ.: ποπ επιτυχίες). Μπορεί γι’ αυτούς να κάνουν καλά, αλλά ο κόσµος θέλει να ακούσει και άλλα πράγµατα, που τα έχει ξεχάσει, που τον έχουν σηµαδέψει, τον έχουν κάνει να κλάψει, να γελάσει».
“Η οικονομική και η ενεργειακή κρίση , η φτωχοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας και η υποβάθμιση της ζωής της σε όλους τους τομείς παρουσιάζονται περίπου ως φυσικά φαινόμενα γιατί κατά τη γνώμη μου επιδιώκεται η αδρανοποίηση του κόσμου κρύβοντάς του την αλήθεια και διασπείροντας και ενισχύοντας τον σκοταδισμό. Παράλληλα επιστρατεύονται «λύσεις» με καλάθια νοικοκυριού, δήθεν επιδόματα για ανακούφιση που ωστόσο παραπλανούν και ευνουχίζουν τη σκέψη. Η αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου δεν είναι τόσο απλή. Έχουν φροντίσει χρόνια τώρα για την καταστολή της γνώσης και αυτό γιατί έτσι η όποια εξουσία μπορεί να ελέγχει τους πολίτες. Η παιδεία που ξεκινάει από τα σπίτια και τα σχολεία χρειάζεται ανθρώπους φωτισμένους, ανθρώπους που θα μεταλαμπαδεύουν τη γνώση αφαιρώντας σταδιακά από αυτήν στερεότυπα που συντηρούν τον ρατσισμό και τον φασισμό και προσθέτοντας ενημέρωση που θα αφορά κατά κύριο λόγο στα ανθρώπινα δικαιώματα”, έχει αναφέρει στο περιοδικό “Σελιδοδείκτης”.
Για τη µουσική τραπ, που τα τελευταία γίνεται λόγος η αγαπημένη τραγουδίστρια έχει πει:
«Είναι αίσχος οι στίχοι. Με προσβάλλει αυτή η µουσική και νοµίζω ότι προσβάλλει πολύ κόσµο της γενιάς µου, και όχι µόνο. ∆υστυχώς, τα νέα παιδιά -και το µαθαίνω από φίλες µου καθηγήτριες σε σχόλια- ακούνε µόνο αυτό και όσα δεν ακούν αυτήν τη µουσική µπαίνουν απλώς στο σύστηµα και ακολουθούν, για να είναι στην οµάδα και να µην τα διώξουν. Πρόκειται για την κατακρεούργηση της µουσικής αυτό το πράγµα που ακούνε. Χάλια».
“Τα περισσότερα τραγούδια της trap μουσικής έχουν στίχο προβληματικό, κακοποιητικό και ρατσιστικό. Με προβληματίζει πολύ γιατί τα παιδιά έχουν άγνοια του στίχου , σαν να μην καταλαβαίνουν τι ακούνε, σαν να το θεωρούν φυσιολογικό. Πολλές φορές λένε ότι δεν ακούν τον στίχο αλλά τη μουσική των τραπ τραγουδιών. Έχω ακούσει επίσης, περιπτώσεις παιδιών που τους εξηγούν τον στίχο και μετά συνειδητοποιούν τι ακούνε, ότι μιλάει για υποτίμηση της γυναίκας , για το χρήμα , τα πατριαρχικά πρότυπα κλπ. Ωστόσο μετά από συζήτηση καταλαβαίνουν πόσο αυτό επηρεάζει την κοινωνία συνολικά. Χρειάζονται νομίζω «πρόσωπα αρωγοί» που θα μιλάνε στα παιδιά με κατανόηση και αποδοχή και είναι αυτά που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της σκέψης τους, κυρίως γονείς και εκπαιδευτικοί. Πολλές φορές με τρομάζει το γεγονός ότι κανένας δεν τους έχει μιλήσει για αυτά τα θέματα που προβάλλει η συγκεκριμένη μουσική”
