Χρήστος Γιανναράς: Ἐλπίδα! Αὐτὴ ἡ λέξη μοῦ ἀρέσει..
Κύριε Γιανναρᾶ, ἡ πίστη, ἡ ἐκκλησία, εἶναι καλὸ πράγμα;
Τί σημαίνει καλό πράγμα;
Ἡ μουσική, ἡ ζωγραφική, ἡ ποίηση, ὁ ἔρωτας εἶναι καλό πράγμα;
Τότε εἶναι καὶ ἡ ἐκκλησία.
Τί θὰ πεῖ «ἐκκλησία»;
Θὰ πεῖ σύναξη, συναγωγή, σῶμα κοινωνίας.
Ἡ ἐκκλησία εἶναι σύναξη σὲ ἕνα δεῖπνο.
Τὸ δεῖπνο λειτουργεῖ μὲ τὸν τρόπο τῆς ἀρχαιοελληνικῆς τραγωδιακῆς δραματουργίας καὶ μὲ μιὰ ποίηση ἀνυπέρβλητη, μιὰ μουσικὴ ποὺ κοινωνεῖται ἀντὶ νὰ καταναλώνεται, μιὰ ζωγραφικὴ ποὺ παραπέμπει στὴν ἀμεσότητα τῆς προσωπικῆς σχέσης.
Ἂν ὅλα αὐτὰ «θρησκειοποιηθοῦν», ὅπως συμβαίνει στὶς ἡμέρες μας, τότε ὅλα ἀλλοτριώνονται σὲ εὐφρόσυνες ψυχολογικὲς ἱκανοποιήσεις τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ μας.
Ἀπὸ ποῦ ἀντλεῖτε αἰσιοδοξία;
Εἶστε βέβαιη γιὰ τὴν αἰσιοδοξία μου;
Φοβᾶμαι τὶς λέξεις «αἰσιοδοξία» καὶ «ἀπαισιοδοξία», γιατὶ ἀπηχοῦν ψυχολογήματα.
Ἐλπίδα;
Ἐλπίδα! Αὐτὴ ἡ λέξη μοῦ ἀρέσει.
Ἀντλῶ ἐλπίδα ἀπὸ τὴ σεμνὴ καὶ κρυμμένη ποιότητα ποὺ συνεχῶς ἀνακαλύπτω γύρω μου.
Οἱ ἄνθρωποι συνεχίζουν νὰ ἐρωτεύονται, νὰ γράφουν ποίηση, νὰ χτίζουν φιλίες, νὰ δημιουργοῦν ὀμορφιά.
Ἔστω κάποιοι ἐλάχιστοι, ἀλλὰ συνεχίζουν.
Σάββατο 10.5.2003
Συνέντευξη μὲ τὴν Ἀριὰν Λαζαρίδη στὸ περιοδικὸ «The-S-Magazine»
Χρῆστος Γιανναρᾶς
Ἡ λογικὴ ἀρχίζει μὲ τὸν ἔρωτα
Κριτικὴ χρονογραφία
ΙΚΑΡΟΣ