Χρήστος Θηβαίος: “Ας χαθείς” – Η περίεργη ιστορία πίσω από τον “άγνωστο” στιχουργό του τραγουδιού

“Μες στα σύννεφα, ζωή μου, μακριά απ’ τη φυλακή μου να με πας. Να μ’ αγγίζει ο αέρας, σαν το ξύπνημα μιας μέρας να γελάς..”

Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους υπέροχους στίχους που έγραψε ο.. “άγνωστος” στιχουργός για το πολύ όμορφο τραγούδι του Χρήστου Θηβαίου με τίτλο «Ας χαθείς».
Ένα αγαπημένο τραγούδι που κρύβει μια απίστευτη ιστορία την οποία διηγήθηκε ο ίδιος ο τραγουδιστής σε συναυλία του.

«Το κομμάτι αυτό έχει μια μικρή ιστορία. Το βρήκα μέσα στα προσωπικά μου έγγραφα, αλλά δεν ήξερα ποιος μου το έχει αφήσει. Είναι το μόνο τραγούδι που έχω φτιάξει χωρίς να είναι δικοί μου οι στίχοι. Έτσι μέσα στη νύχτα άρχισα να παίρνω τηλέφωνα για να δω σε ποιον ανήκουν οι στίχοι.

Στην αρχή τηλεφώνησα στον Οδυσσέα Ιωάννου, ο οποίος με συνεχάρη για το τραγούδι, ωστόσο μου είπε πως δεν ήταν δικό του. Στη συνέχεια απευθύνθηκα στη Φωτεινή Λαμπρίδη, για να πάρω την ίδια απάντηση και, τέλος, στην Αρλέτα, η οποία μου είπε πως συγκινήθηκε από το τραγούδι, αλλά δεν είναι δικό της.

Πραγματικά δεν ήξερα τι να κάνω. Έτσι στον δίσκο “Πέτρινοι κήποι” έβαλα κάτω από το τραγούδι υπογραφή Άδηλος» σημείωσε ο Χρήστος Θηβαίος και τελικά αποκάλυψε την ταυτότητα του Άδηλου:

«Ένα βράδυ, γύρω στις 2.00 τα ξημερώματα, χτυπάει το τηλέφωνο και από την άλλη άκρη της γραμμής είναι ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο οποίος μου διευκρίνισε πως τελικά ήταν αυτός που κρυβόταν πίσω από τον Άδηλο».

Όσο για το πως εμπνεύστηκε ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος τους στίχους.. την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο ηθοποιός μιλώντας στην espressonews:

«Ε, πώς γράφονται αυτά τα τραγούδια; Από ψυχής. Ήταν για μια πολύ παλιά δική μου ιστορία. Το ένιωσα, το έγραψα και το άφησα στον Χρήστο. Δεν έχω δώσει από τότε άλλο κομμάτι».

Στίχοι

Μες τα σύννεφα ζωή μου
μακριά απ τη φυλακή μου
να με πας…
να μ ‘ αγγίζει ο αέρας
σαν το ξύπνημα μιας μέρας
να γελάς…
Να κουρνιαζω στο πλευρό σου
μες το παραμιλητο σου
να με βρεις. .
Να ακουστεί το όνομά μου
κι εσύ ραγισε καρδιά μου
κι ας χαθείς…
ας χαθείς…
Να με σήκωνε ενα κύμα
να με λυτρωνε απ το κρίμα
της ψυχής…
να ξεπλύνει το θυμό μου
να ξανάρθει το όνειρο μου
να το δεις…
Ας ερχόταν ένα βράδυ
να χε φως κι όχι σκοτάδι
να το ζεις…
να μπορώ να σου γελάσω
κι ύστερα να προσπεράσω
κι ας χαθείς…
ας χαθείς…Του μυαλού μου οι εικόνες
να σβηναν σαν να ταν πόρνες
της στιγμής…
να μην έχω να θυμάμαι
όλα αυτά που με πονάνε
ας χαθείς…
Να μην ξέρω πια τι κάνεις
άλλο να μη με πικράνεις
δε μπορώ…
Δε μπορώ να σε κοιτάζω
και στα λόγια να μη βαζω
σ’ αγαπώ…
σ’ αγαπώ…
Του μυαλού μου οι εικόνες
να σβηναν σαν να ταν πορνες
της στιγμής…
Να μην έχω να θυμάμαι
όλα αυτά που με πονάνε
ας χαθείς…
Να μην ξέρω πια τι κάνεις
άλλο να μη με πικράνεις
δε μπορώ…
δε μπορώ να σε κοιτάζω
και στα λόγια να μη βάζω
σ αγαπώ…
σ αγαπώ…