Όταν ήταν 6 ετών, υπέστη εγκαύματα στο 70% του σώματός του. Αλλά κοιτάξτε τι κάνει σήμερα…
Σε κάποιο σημείο της ζωής μας, όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Έναν αγώνα που όσο και να μοιάζουν λιγοστές οι πιθανότητες να αναδειχθούμε νικητές, τις περισσότερες φορές τα καταφέρνουμε. Το σημαντικότερο.. Μέσα από αυτόν τον αγώνα βγαίνουμε πάντα πιο δυνατοί.
Αλλά υπάρχουν φορές που αυτή η δύσκολη στιγμή μπορεί να έχει εξαιρετικά δυσάρεστες επιπτώσεις στην υγεία μας ή στην προσωπική μας ζωή. Ίσως και καταστροφικές.
Αν σου συμβεί κάτι τέτοιο δύσκολα βρίσκεις τη δύναμη να συνεχίσεις τον αγώνα. Ευτυχώς υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που δεν το έβαλαν κάτω, δεν τα παράτησαν. Άνθρωποι που πρέπει οι πράξεις τους να γίνουν ευρύτερα γνωστές για να εμπνεύσουν περισσότερους.
Ένας από αυτούς είναι και ο Τέρι Μακάρτι. Όταν ήταν παιδί υπέστη σοβαρά εγκαύματα σχεδόν σε όλο του το σώμα. Δεν εγκατέλειψε όμως. Βρήκε τον τρόπο, έστω και πολλά χρόνια μετά, να ξεπεράσει τον φόβο του.
Και από τη στιγμή που τα κατάφερε, προσπαθεί να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους να ξεπεράσουν τους δικούς τους φόβους. Πρόκειται για μια εμπνευσμένη ιστορία που αξίζει να της δώσετε προσοχή.
Όταν ο Τέρι ήταν 6 μόλις χρονών, ένα δοχείο με κηροζίνη που είχε πάρει φωτιά χύθηκε πάνω του. Πάνω από το 70% του σώματός του υπέστη εγκαύματα τρίτου βαθμού.
Ο Τέρι μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο και ήταν σε κώμα για δύο μήνες. Συνολικά παρέμεινε στο νοσοκομείο για 12 ολόκληρους μήνες. Σε αυτό το διάστημα μπήκε 60 φορές στο χειρουργείο για επεμβάσεις.
Όταν πια βγήκε από το νοσοκομείο, δεν ήταν πια το ίδιο παιδί. Στα μάτια των συμμαθητών του τουλάχιστον.. Του είχαν βγάλει το παρατσούκλι Φρέντι Κρούγκερ, γελούσαν μαζί του και τον κορόιδευαν. Ο Τέρι ήταν δυστυχισμένος.
Για χρόνια, ο Τέρι δεν πίστευε στον εαυτό του. Και όχι μόνο λόγω της εμφάνισης του αλλά και εξαιτίας της αδυναμίας του να κάνει όλα όσα έκαναν οι υπόλοιποι φίλοι του.
Όταν ενηλικιώθηκε άρχισε να ψάχνει για δουλειά. Δεν ήταν εύκολο. Όπως λέει ο ίδιος:
“Μετά το ατύχημα, ζούσα σε μια διαρκή κατάσταση φόβου και αβεβαιότητας”.
Όταν ήταν 25 χρονών, ο Τέρι συνειδητά αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή του. Ήταν η ώρα που αγκάλιασε το παρελθόν του και αντιμετώπισε τους πιο σκοτεινούς φόβους του.
Ο Τέρι επέλεξε να γίνει πυροσβέστης. Ήθελε να κοιτάξει τον φόβο από κοντά.
“Αν κατάφερνα να κάνω αυτό”, εξήγησε, “οι άνθρωποι θα συνειδητοποιούσαν ότι μπορώ να κάνω τα πάντα!”
Μετά από 12 εβδομάδες σκληρής εκπαίδευσης, ο Τέρι ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τη φωτιά. Ήταν το πρώτο του περιστατικό ως πυροσβέστης.
“Ο φόβος είχε πλημμυρίσει όλο μου το σώμα, όπως ακριβώς είχε κάνει και η αναμμένη κηροζίνη όταν ήμουν μικρός”, λέει.
“Αλλά στο τέλος, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η φωτιά δεν με ελέγχει. Γιατί θα πρέπει ο φόβος να καθοδηγεί τη ζωή μου;”
Αφού υπηρέτησε ως πυροσβέστης για δύο χρόνια, ο Τέρι ξεκίνησε να εργάζεται για μια οργάνωση που υποστηρίζει παιδιά που έχουν υποστεί εγκαύματα. Στο μέλλον ελπίζει ότι θα καταφέρει να ιδρύσει τη δική του οργάνωση μέσα από την οποία θα βοηθήσει εγκαυματίες.
“Θα χρειαστεί πολλή δουλειά», λέει ο Τέρι. “Αλλά το να είσαι σε θέση να υποστηρίξεις τους ανθρώπους που υποφέρουν, όπως υπέφερα και εγώ, τότε αξίζει πραγματικά τον κόπο”.
