Όταν η Αθήνα είχε ποτάμια: Ιλισσός
Ένα από τα ποτάμια της Αθήνας που κρύφτηκαν για τις ανάγκες καταστροφής της εικόνας μιας ιστορικής πόλης
Αν ρωτήσεις τον σύγχρονο Αθηναίο πού είναι ο Ιλισσός ποταμός, πιθανότατα δεν γνωρίζει αφού από το 1960 το ποτάμι ήταν πλήρως καλυμμένο (οι εργασίες είχαν ξεκινήσει επί Μεταξά) και δεν φαίνεται πλέον. Στα χρόνια της Παλιάς Πόλης όμως, ήταν το σπουδαιότερο σε σημασία ποτάμι και ακολουθούσε ο Κηφισός.
Ο Ιλισός ή ο Ιλισσός πηγάζει από τις πλαγιές του Υμηττού, διασχίζει τα νοτιοανατολικά σύνορα της παλιάς πόλης και τα τελευταία χρόνια μαζί με τον Κηφισό, ενώ σήμερα ακολουθεί τη δική του πορεία μέχρι το φαληριακό κόλπο.
Μπορούμε εύκολα να παρακολουθήσουμε τη πορεία του μέσω των σύγχρονων οδών Μιχαλακοπούλου, Βασιλέως Κωνσταντίνου και Καλλιρόης (ονομασία της γνωστής, από την αρχαιότητα, πηγή κοντά στην σημερινή εκκλησία της Αγίας Φωτεινής, που έδινε το πιο κρυσταλλικό πόσιμο νερό)
Αθήνα, 1937, κάλυψη Ιλισού. Ο Διοικητής Πρωτευούσης (επί δικτατορίας Μεταξά) Κωνσταντίνος Κοτζιάς επισκέπτεται τα έργα της κάλυψης Ιλισού. Στις αρχές του 20ου αιώνα ολόκληρη η περιοχή μεταξύ Ιλισού και Υμηττού είχε κηρυχθεί αναδασωτέα και είχε φυτευτεί.
Στη δεκαετία του ’50 ολοκληρώθηκε η κάλυψη της κοίτης του ποταμού και τη θέση του ποταμού πήραν οι οδοί Μιχαλακοπούλου, Βασιλέως Κωνσταντίνου και Καλλιρόης. Το έργο είχε ξεκινήσει το 1939 και το θεμελίωσε ο Μεταξάς με τη χαρακτηριστική φράση : «Θάπτομεν τον Ιλισόν».
Ο Ιλισός το 1910 περίπου στο ύψος της Καλλιρρόης
Ακούστε την Μαργαρίτα Παπαγεωργίου να ερμηνεύει τον Ιλισσό. Ένα τραγούδι σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, στίχους Γιώργου Εμιρζά που ακούστηκε στην ταινία του Νίκου Κούνδουρου, ο Δράκος.
