Όχι, αυτός ο σκύλος δεν βρήκε αυτή τη σακούλα στα σκουπίδια. Κάνει κάτι που δύσκολα μπορείτε να φανταστείτε

Ένα ρητό αναφέρει ότι “αυτός που έχει λίγα, είναι περισσότερο ευγνώμων για αυτά που έχει”. Και αυτό το ρητό ταιριάζει απόλυτα στην ιστορία αυτής της σκυλίτσας που ονομάζεται Λιλίκα.

Η Λιλίκα υιοθετήθηκε από μια γυναίκα που ζει σε μια παραγκούπολη της Βραζιλίας και επειδή η ιδιοκτήτρια της δεν έχει τη δυνατότητα να την ταΐζει, πρέπει να βρίσκει το δικό της φαγητό κάθε μέρα. Όμως, αντί να σκέφτεται μόνο τον εαυτό της, σκέφτεται τους άλλους.

Η ιστορία της χαριτωμένης Λιλίκα θα μπορούσε πραγματικά να αποτελεί σενάριο ταινίας της Ντίσνεϊ.

Η Λιλίκα ζει σε μια παραγκούπολη της Βραζιλίας. Η γυναίκα που την έχει υιοθετήσει πάντα αναρωτιόταν πού πηγαίνει η Λιλίκα κάθε βράδυ που φεύγει από το σπίτι.

Τελικά το ανακάλυψε. Η Λιλίκα περπατάει κάθε βράδυ κατά μήκος της εθνικής οδού για να πάει σε ένα μέρος που βρίσκεται πάνω από ένα μίλι μακριά.

Εκεί, κάθε βράδυ, η Λιλίκα έχει ραντεβού με μια συγκεκριμένη γυναίκα: Την καθηγήτρια Λουσία Έλενα Ντε Σόουζα.

Και αυτή τη διαδρομή η Λιλίκα δεν την ακολουθεί μόνο τις τελευταίες μέρες. Όπως αποδείχθηκε, η σκυλίτσα κάνει το ίδιο δρομολόγιο τα τελευταία εννέα χρόνια!

Η καθηγήτρια συμπάθησε την Λιλίκα από την πρώτη στιγμή που την είδε πριν από εννέα χρόνια. Την πήρε στο σπίτι της, της μαγείρεψε και της έβαλε να φάει μέσα σε μια σακούλα που τοποθέτησε στο έδαφος. Η σκυλίτσα όμως, προς μεγάλη έκπληξη της καθηγήτριας, δεν έφαγε.

Σήκωσε τη σακούλα με το φαγητό και την πήρε μαζί της. Και ακριβώς το ίδιο πράγμα έκανε και τις επόμενες μέρες που ακολούθησαν. Ποτέ δεν έφαγε μόνη της αλλά πάντα σήκωνε τη σακούλα με το φαγητό για να το πάει στο σπίτι της.

Η Ντε Σόουζα πίστεψε ότι η σκυλίτσα θα είχε κάπου τα μικρά της και πήγαινε το φαγητό που της έδινε σε αυτά για να τα ταίσει. Η πράξη της την συγκίνησε τόσο που άρχισε να μαγειρεύει περισσότερο φαγητό για να παίρνει μαζί της η Λιλίκα.

Κάθε μέρα η Λιλίκα περπατούσε μια απόσταση ενός μιλίου κρατώντας στο στόμα της το πακέτο με το φαγητό.

Και όταν φτάνει στο σπίτι της δεν προσφέρει το φαγητό της μόνο στα μικρά της αλλά και στα υπόλοιπα αδέσποτα ζώα που ζουν στην παραγκούπολη.

Στη συνέχεια παίζει μαζί τους..

Και όταν λέμε αδέσποτα ζώα μην νομίζετε ότι εννοούμε μόνο σκυλιά. Η Λιλίκα με το φαγητό της ευγενικής καθηγήτριας ταΐζει και γάτες. Όπως αυτή τη μικρή στη φωτογραφία με την οποία έχουν αναπτύξει μια όμορφη φιλία.

Αλλά και κοτόπουλα όπως αυτό εδώ..

Όλα τα ζώα μπορούν να φάνε λίγο από το φαγητό της Λιλίκα. Μπορεί να μην είναι αρκετό για να χορτάσουν, αλλά τουλάχιστον δεν θα κοιμηθούν πεινασμένα και αυτό το χρωστάνε στη Λιλίκα.

Αυτά τα μάτια λένε πολλά για την προσωπικότητα αυτού του ζώου. Η Λιλίκα έχει ευλογηθεί με μια όμορφη και καλοκάγαθη ψυχή. Αυτό το τετράποδο είναι πιο άνθρωπος από πολλούς ανθρώπους.

Είναι ένας αφανής ήρωας που αν δεν υπήρχαν οι φωτογραφίες, δύσκολα θα είχαμε μάθει την ιστορία της.